Dor

Foto de Paulo Gondim

Cruzes do Sertão

CRUZES DO SERTÃO
Paulo gondim
09/04/2010

De quem é o abraço das cruzes dessa estrada?
Cruzes tortas, velhas, abandonadas
Perfiladas em espaços longos, pontilhadas
Como marcos de vidas sacrificadas

Cada uma carrega a dor e sua história
De quem por aqui viveu, embora pouco
Pois, no Sertão, viver é tarefa inglória
Quem não morre cedo, acaba louco

E nos braços rotos dessas cruzes tortas
Um galho de ramo alguém lhe oferece
Aliviando a dor de memórias mortas

Quem passa por elas logo se faz em prece
Em saber que ali se fecharam muitas portas
Na certeza de que essa dor é o que mais cresce

Da série: “Era assim, no Sertão”

Foto de anasofia10

Amar-te como tu me amas @

Sei que estás ai a ouvir-me..
uma onda gigante entre nós ..
olhas para mim e só sabes sorrir-me..
deliro contigo, nos nossos momentos a sós.

Chamas por mim, de noite, acordado.
sabes que adoro o teu abraço apertado.
o teu sorriso ilumina-me em noites frias..
eu sou aquela que te ama, aquela que sentias.

sou quem precisas agora e sempre ..
não desistas vai sempre em frente.
quando não tiveres forças, para ti, aqui estou..
sou tua namorada, tua confidente, e tua amiga, sou.

não percas tempo a discutir comigo..
abraça-me, beija-me, faz-me sentir o amor..
confiu em nós, em ti, por seres meu amigo.
dá-me tudo o que tens, deixa de parte a dor.

aproximo-me de ti e vejo-te tão perto..
foste tu que me deste água " naquele deserto "
és tu quem está comigo, hoje, ontem e sempre..
não me sais da cabeça, estás sempre na minha mente.

consegues ouvir-me, perceber o que eu preciso..
Às vezes é tão simples, às vezes basta um sorriso.
não deixes esta magia acabar, não apagues a chama..
sou aquela que vive por ti, aquela que te ama.

( TIAGO CARVALHO ♥ )

Foto de onil

O PORQUÊ E O TALVEZ

COM AMOR NUMA BELA CANÇÃO
QUE NA VIDA OUVI TANTA VEZ
ECOA AGORA NO MEU CORAÇÃO
O PORQUÊ E TAMBÉM O TALVEZ

O PORQUÊ DE PERDER UM AMOR
O TALVEZ SE NÃO FOSSE ASSIM
O PORQUÊ SUPORTAR ESSA DOR
O TALVEZ SE VOLTASSE PARA MIM

O PORQUÊ DO AMOR QUE ME FOGE
O TALVEZ DA PAIXÃO QUE PASSOU
O PORQUÊ QUE VEM DE TÃO LONGE
O TALVEZ NUNCA DISSO PASSOU

MAS O AMOR NUMA SIMPLES CANÇÃO
O POEMA DE NOVO SE ESCREVE
ÁS VEZES MUDA SOMENTE O REFRÃO
DESTE AMOR QUE NA VIDA FOI BREVE

E DO PEITO COM TRISTE PENAR
A CANÇÃO EU LHE ESTOU A ESCREVER
SE NA VIDA NÃO A POSSO AMAR
O PORQUÊ DE NÃO A ESQUECER

O TALVEZ DE NÃO A LEMBRAR
E TIRA-LA DO MEU PENSAMENTO
O PORQUÊ DE NÃO A OLVIDAR
DO AMOR ELA É MEU TORMENTO

O PORQUÊ DE SER SOFREDOR
POR ALGUÉM QUE TENTO ESQUECER
O TALVEZ QUE NUNCA HOUVE AMOR
APENAS MUSA PARA EU ESCREVER

NESTA VIDA QUEM MAIS ME INSPIROU
FOI O TALVEZ POR UM DIA AMAR
O PORQUÊ COMO O TEMPO PASSOU
POR SOMENTE UM BEIJO TROCAR

NOS MEUS SONHOS NÃO VOU ESQUECER
SÓ ELA FOI A RAZÃO DE EU SONHAR
O PORQUÊ NÃO SEI BEM RESPONDER
MAS ELA FOI A RAZÃO DE EU AMAR

E NOS VERSOS DE UM LINDO POEMA
ESTE AMOR SERÁ SEMPRE LEMBRADO
TALVEZ ARDA AO RUBRO UMA CHAMA
DE UM FOGO NO PEITO GUARDADO

O PORQUÊ E O TALVEZ ANDAM UNIDOS
INCERTEZAS PERGUNTAS CONSTANTES
MAS OCUPAM OS NOSSOS SENTIDOS
SÃO PALAVRAS DEVERA IMPORTANTES

O TALVEZ NÃO DEVIA EXISTIR
NESTA VIDA NÃO TERMOS TRISTEZA
DE CADA SONHO ACORDAR A SORRIR
O PORQUÊ TER DO AMOR A CERTEZA.

9/12/09
ONIL

Foto de onil

TENTANDO VIVER OS SONHOS

MINHA VIDA É FEITA A SONHAR
CADA SONHO EU PENSO VIVER
NADA PENSO ME FAÇA PARAR
É O CRER QUE ME FAZ VENCER

É A FORÇA QUE ME ALIMENTA
A VONTADE DE SINGRAR NA VIDA
O AMOR MINHA ALMA SUSTENTA
NÃO A DEIXA NO MUNDO PERDIDA

E POR MAIS QUE TENHA PRECALÇOS
EU OS TENTO COM CALMA VENCER
A VIDA E FEITA DE ALTOS E BAIXOS
APENAS TEMOS QUE SABER VIVER

ÁS VEZES TENHO NA MINHA ALMA
ANGUSTIA FORTE E DOR SENTIDA
MAS SEMPRE TENTO MANTER A CALMA
ÓDIO OU RAIVA NÃO TENHO NA VIDA

SE ALGUM DIA EU TENHO TRISTEZA
POR ALGO QUE NÃO CORRE BEM
AGARRO-ME Á VIDA QUE É UMA BELEZA
E A TUDO DE BOM QUE ELA CONTÉM

NÃO ME DEIXO NUNCA ABALAR
POR PRESSÁGIOS QUE SÃO NEGATIVOS
A ALEGRIA DA VIDA TENTO AGARRAR
E OS SONHOS MANTER BEM VIVOS

11/12/09
ONIL

Foto de onil

RECORDANDO UM AMIGO

RECORDANDO UM AMIGO
(CARLOS GIGA)

NÃO SABEMOS NOSSO DESTINO
NEM O SONHAMOS SEQUER
SEGUIMOS O NOSSO CAMINHO
ATÉ QUE DEUS ASSIM QUIZER

LEMBRO-TE HOJE MEU AMIGO
TEU NOME CARLOS GIGA
PASSASTE JUVENTUDE COMIGO
MORAVAS EM CABRA-FIGA

DE BAILES FOSTE COMPANHEIRO
DE VARGE MONDAR EM REDOR
A DEUS VAIS CHEGAR PRIMEIRO
FICA-ME A SAUDADE E A DOR

2009 TRINTA DE DEZEMBRO
ETERNO ADEUS TE DISSEMOS
NESTE POEMA EU TE LEMBRO
NÃO SEI SE NOS ENCONTRAREMOS

QUE DEUS TE VÁ ACOMPANHAR
NA TUA VIAGEM DERRADEIRA
COMO AMIGO VOU-TE LEMBRAR
POR AMIZADE VERDADEIRA

UM DIA NOS CÉUS INFINDOS
ENCONTRAR-TE SOU CAPAZ
HOJE ESTÁS COM ANJOS LINDOS
AMIGO “GIGA” DESCANSA EM PAZ

30/12/09
ONIL

Foto de Diario de uma bruxa

Tempestades de amor

Ventos fortes aterrorizantes
Sopram em meu coração
O medo é constante
Sofrer não é minha intenção

Amor é sofrimento
Amor é desilusão
Tempestades fortes no coração

Amar é compreender
Amar é saber levar
Um sentimento forte
Sem explicação

Tempestade de amor
Ventos fortes
Chuva constante
Dor, sofrimento
Alegria, afeição

Mistura de sentimentos
Assim é o amor

POEMA AS BRUXAS

Foto de Anderson Maciel

CORAÇÃO

um coração quebrantado
chora de agonia
perdido, encurralado
metido em uma fria

um coração triste
sozinho sem amor
é o que em mim existe
a beleza da minha dor

um coração temente calado
dele uma palavra não sai
a ansiedade de poder morrer
mais a sensação de poder cair

um coração temoroso
cheio de dúvidas
largado em desespero
procurando uma solução
parado no tempo
no tempo do Coração. Anderson Poeta

Foto de Sérgio Carapeto

Tu que em paz ficaste

João

I

Hoje perdi um grande amigo,
Mas os pais….
Esses perderam um filho.

Apesar de tudo…
Sei que estás comigo.
Apesar de tudo…
Sei que ainda estás vivo.

Agora habitas o céu sem fim,
Esse maravilhoso jardim,
De rosas floridas,
E pedras preciosas,
Onde tu passas sonhador e distraído,
Pelas mãos majestosas,
Dessa Deusa vagabunda,
Que a tua passagem,
Todos, destrói e inunda.

II

Apesar da dor que é não te ter,
Eu sinto em meu ser,
Que tu nos olhas lá do céu,
E a todos os que te amaram,
Cobres com o teu véu.

Espero que estejas num lugar melhor,
Do que esta terra maldita,
Impregnada de dor,
A tua alma seja bendita!

Mas o muito sofrimento,
Que momento a momento,
Nos consome e destrói,
E a vida já era,
E o amor já se foi.
E a saudade palpita e bate,
Até que a dor nos mate.

III
Tenho pena da tua família,
Aquilo que estão a sofrer,
Mas tu desse paraíso…
Hás-de ver…
O quanto choram por não te ter.

A tua mãe grita loucamente,
E chama por ti,
O seu olhar é triste e descontente,
E cravado de lágrimas,
E tudo o quanto existe,
É doloroso e triste.

O teu irmão nem consegue acreditar,
Como foi possível,
Que tu o pudesses abandonar?

Ele chora,
Mas não grita,
Deixou de falar,
A tua morte é fogo,
Que nos queima,
E não se pode apagar,
Volta por favor!
Deixa-nos te amar.

IV
As saudades são imensas,
E a vidas estão suspensas.
Se não voltas…
O que havemos de fazer?
A vida é tão curta,
E depressa pode perecer.

Será que vale a pena viver?

V

Tu eras uma vida cheia de esperança,
Agora és cadáver sem memória,
Triste o olhar dessa criança,
Que me conta a tua história.

Se vives,
É graças a nossa recordação,
Que trazemos de ti,
Aberta a ferida no coração,
Não se fecha e deixa sangrar,
Não morremos mas queremos,
Estar perto de ti,
Todos sofrem,
Mas ninguém sofre o que eu sofri.

Ninguém lamenta mais que eu,
O abraço que não te dei,
Mas ninguém sente o que eu senti.
Por isso morro,
Desde que te vi
Levado pela brandura da morte,
Que semeia a vida e agora te colhe.
Sem pedir licença.
VI

O teu funeral é tão triste,
Todos te choram,
E gritam por ti,
Apesar de tudo o que já vivi,
Esta dor eu nunca senti.

Agora sabes,
A tua morte é a nossa morte,
Sei que já não há volta,
Mas tento ser forte.

Todos se abraçam e choram,
Pedem e não são atendidos!
Os seus pedidos,
São simples palavras,
Levadas pelo vento agreste,
A dor todos visita e veste.

Até as arvores e as montanhas,
Clamam o teu nome,
Os riachos e as fontes choram,
E te procuram em vão,
Tu bem sabes,
Quem te amou com o coração.

VII

Desde a tua funesta casa,
Até ao teu sepulcro,
Todos caminham ao teu lado,
E o Deus mal amado,
Vivo!
Mas destroçado,
Chora a tua ida,

Triste partida.
Deste mundo para o outro,
Nem mesmo morto,
Te deixamos de amar.

Foto de Sérgio Carapeto

Tu que em paz ficaste

João

I

Hoje perdi um grande amigo,
Mas os pais….
Esses perderam um filho.

Apesar de tudo…
Sei que estás comigo.
Apesar de tudo…
Sei que ainda estás vivo.

Agora habitas o céu sem fim,
Esse maravilhoso jardim,
De rosas floridas,
E pedras preciosas,
Onde tu passas sonhador e distraído,
Pelas mãos majestosas,
Dessa Deusa vagabunda,
Que a tua passagem,
Todos, destrói e inunda.

II

Apesar da dor que é não te ter,
Eu sinto em meu ser,
Que tu nos olhas lá do céu,
E a todos os que te amaram,
Cobres com o teu véu.

Espero que estejas num lugar melhor,
Do que esta terra maldita,
Impregnada de dor,
A tua alma seja bendita!

Mas o muito sofrimento,
Que momento a momento,
Nos consome e destrói,
E a vida já era,
E o amor já se foi.
E a saudade palpita e bate,
Até que a dor nos mate.

III
Tenho pena da tua família,
Aquilo que estão a sofrer,
Mas tu desse paraíso…
Hás-de ver…
O quanto choram por não te ter.

A tua mãe grita loucamente,
E chama por ti,
O seu olhar é triste e descontente,
E cravado de lágrimas,
E tudo o quanto existe,
É doloroso e triste.

O teu irmão nem consegue acreditar,
Como foi possível,
Que tu o pudesses abandonar?

Ele chora,
Mas não grita,
Deixou de falar,
A tua morte é fogo,
Que nos queima,
E não se pode apagar,
Volta por favor!
Deixa-nos te amar.

IV
As saudades são imensas,
E a vidas estão suspensas.
Se não voltas…
O que havemos de fazer?
A vida é tão curta,
E depressa pode perecer.

Será que vale a pena viver?

V

Tu eras uma vida cheia de esperança,
Agora és cadáver sem memória,
Triste o olhar dessa criança,
Que me conta a tua história.

Se vives,
É graças a nossa recordação,
Que trazemos de ti,
Aberta a ferida no coração,
Não se fecha e deixa sangrar,
Não morremos mas queremos,
Estar perto de ti,
Todos sofrem,
Mas ninguém sofre o que eu sofri.

Ninguém lamenta mais que eu,
O abraço que não te dei,
Mas ninguém sente o que eu senti.
Por isso morro,
Desde que te vi
Levado pela brandura da morte,
Que semeia a vida e agora te colhe.
Sem pedir licença.
VI

O teu funeral é tão triste,
Todos te choram,
E gritam por ti,
Apesar de tudo o que já vivi,
Esta dor eu nunca senti.

Agora sabes,
A tua morte é a nossa morte,
Sei que já não há volta,
Mas tento ser forte.

Todos se abraçam e choram,
Pedem e não são atendidos!
Os seus pedidos,
São simples palavras,
Levadas pelo vento agreste,
A dor todos visita e veste.

Até as arvores e as montanhas,
Clamam o teu nome,
Os riachos e as fontes choram,
E te procuram em vão,
Tu bem sabes,
Quem te amou com o coração.

VII

Desde a tua funesta casa,
Até ao teu sepulcro,
Todos caminham ao teu lado,
E o Deus mal amado,
Vivo!
Mas destroçado,
Chora a tua ida,

Triste partida.
Deste mundo para o outro,
Nem mesmo morto,
Te deixamos de amar.

Foto de Ayslan

Caminho das Palavras

Estou escrevendo uma carta pra te... Não sei se te deixo saber que estou sofrendo ou apenas tento fingir que superei sua partida. Mas não posso ignorar sozinho essa saudade. Todas as noites sinto que estou morrendo aos poucos me sinto distante de te sinto-me perdendo o teu amor que ainda hoje sinto nos meus lábios frios e ressecados. Eu posso sentir a noite começando...
- Meu coração eu te peço, encontre as palavras hoje que possa trazê-la pra junto de me.
Embora eu te peça todas as noites pra voltar... Você não vem.
Não sei o que seria de mim se não pudesse lembrar-se de te e sobre esse amor escrever... Dedicar todas minhas noites pensamentos e sonhos só pra você... Fecho os olhos paro minha respiração e as lagrimas se escondem por trás de um sorriso tímido e sem jeito, sim um sorriso tímido e sem jeito não digo de dor, saudade por que esse sorriso que esconde as lagrimas cale-me quando na verdade quero dizer “Eu te amo”
Meu amor quando cruzar todos os caminhos volte pra me estarei a te esperar... Siga o caminho das minhas palavras que tracei para você voltar.
Deixarei essa carta no lugar onde te beijei pela primeira vez, se outra pessoa te entregar é por que minhas palavras encontraram você.

Para: Priscila

Páginas

Subscrever Dor

anadolu yakası escort

bursa escort görükle escort bayan

bursa escort görükle escort

güvenilir bahis siteleri canlı bahis siteleri kaçak iddaa siteleri kaçak iddaa kaçak bahis siteleri perabet

görükle escort bursa eskort bayanlar bursa eskort bursa vip escort bursa elit escort escort vip escort alanya escort bayan antalya escort bayan bodrum escort

alanya transfer
alanya transfer
bursa kanalizasyon açma