Noite

Foto de Carmen Lúcia

Vejo-te!

Vejo-te...

Na luz diáfana de cada alvorecer
trazendo resquícios prata do luar,
que ainda não teve tempo de se apagar...

Vejo-te...
Na beleza da flor a se abrir,
na fragrância que exala ao florescer
trazendo teu sorriso a me sorrir...

Vejo-te...
Em meio às brumas do oceano... e te chamo,
nas lágrimas que por não te ver, derramo
a imaginar que podes estar lá, que vais voltar...

Vejo-te...
Nos beijos prolongados dos apaixonados
quando fecho os olhos, ofereço os lábios
e sinto os teus, juntos aos meus...

Vejo-te...
Sob os lençóis da cama, a saciar
os desejos insanos que a alma reclama
e que acorda só, pois não estavas lá.

Vejo-te...
Quando olho o céu em noite de luar
e percebo uma estrela a me brilhar...
E tenho a certeza:És tu quem lá estás!

Carmen Lúcia

Foto de guinaldera

SAUDADE

SAUDADE

MADRUGADA PASSADA ACORDEI
E LOGO PENSEI EM TE
FIQUEI COM TANTA SAUDADE
NAO CONSEGUI MAIS DORMI

FIQUEI OLHANDO AS ESTRELAS
E PENSANDO EM VOCE
A LUA ESTAVA TRISTE
COMO EU SEM VOCE

NAO DORMI A NOITE TODA
SÓ PENSANDO EM VOCE
PELO PRIMEIRO RAIO DE SOL
PRA MIM PODER TE VER

Foto de LUIZ SERGIO FARINA JUNIOR

O MENDIGO PRÍNCIPE

O MENDIGO PRÍNCIPE

TOMEI AS NUVENS COMO LENÇOL;
FIZ DA NOITE MEU COBERTOR;
NA ESPERANÇA DE ENCONTRAR UM MÉDICO;
FIZ DO ÁLCOOL, MEUS REMÉDIOS.

ENFRENTEI MEUS MONSTROS;
LUTEI COM MEUS DELÍRIOS;
DESTRUÍ MEUS FANTASMAS;
ONDE ELES NUNCA EXISTIRAM.

MAS, UM DIA DESCOBRI;
QUE SOMOS RESPONSÁVEIS;
POR TUDO QUE PENSAMOS;
E ASSIM NÃO DESISTI.

HOJE, TENHO UM TETO;
UM TETO QUE NÃO É MEU;
VÔO AONDE DESEJO POUSAR;
OS FANTASMAS NÃO PODEM ME DERRUBAR.

A MAIOR HISTÓRIA DA VIDA;
NÃO AQUELA QUE VOU CONSTRUIR;
POIS TUDO QUE JÁ VIVI;
SÓ POR SUPORTAR,VOLTEI A SORRIR.

HOJE ME SINTO UM PRÍNCIPE;
POIS SOU FILHO DO REI;
MENDIGO NÃO SOU MAIS;
POIS MEUS FANTASMAS EU AFASTEI.

AUTOR: LUIZ SERGIO FARINA JUNIOR

Foto de Arnoldo Pimentel Filho

ATRAVÉS DO OLHAR

Queria tocar-lhe ao menos uma vez
Mesmo que de leve com os lábios
Mesmo que através do olhar
Mesmo não sabendo nadar

Mesmo que fosse
Com o suor que evapora do meu corpo
Mesmo que não me amasse
Mesmo que não me olhasse

Queria merecer seu sorriso
No entardecer nublado
Sentindo o frio que chega com a noite

Queria abraçar seu sorriso
Mesmo que fosse a estrela do norte
Ou um corte longe do paraíso

Foto de Paulo Master

Você veio!

Apareceu-me tão perfeita que pensei ser um sonho, mexeu comigo, não consegui tirar você do pensamento, você veio e como vento frio em noite de primavera mexeu comigo, foi forte o abalo, nem deu tempo de me recuperar, não deu tempo pra te cortejar, você veio rápido demais, linda demais e mexeu comigo, deixou seu encanto e se foi.
Quando olhei pra você foi tão lindo o que senti, seu perfume me enfeitiçou, tomou conta de mim, me tomou para ti, não lembro de sentir-me assim há anos e por muitos anos vou recordar vou me lembrar de você, você veio e deixou seu encanto, acordou o amor que dormia em meu ser, envolvente como um suave toque de desejo e marcante como um olhar apaixonado, você veio e se tornou o meu mais lindo poema, verso que virou paixão, guardarei você pra sempre no meu coração.

Foto de Felipe Ricardo

Igualdade

Certa ocasião, em uma de minas andanças pelos sonhos, me deparei com uma situaçõ que feiz-me sentar e passa a noite a observa-la.
– Eu senhora de todas as Salamandras tenho o direito de julga-lo, pois eu dou o calor da vida a ele – Dizia de forma forte e agressiva.
Se tratava de um julgamento de um antigo Bruxo, que por muitos anos havia usado de sua sabedoria em prou de atos ruins e insanos.
– Descordo de voce cara amiga – Retrucava um pequeno Doende que no auge de seus 5 mil anos reinava de forma justa o reino terrestre – Sei que tu esquenta os corações de todos, mas todo mal que ele em outros tempo fez foi graças a vida que anda em meu reino e em minhas casa – Respondia ele logo apos uma pausa depois de sua intervenção no julgamento –
– Voces apenas agem pela força, esqueceram que forá por antigos sentimentos que estes atos foram concebidos e digo mais ainda cabe a mim julga-lo, pois é minha a agua que o faz vivo – Falava a mias graciosade todas as ninfas do mar, grande rainha de todas as Ondinas –
Depois de uma breve discusão entre os 3 elementais reparo em um lugar da messa onde sentará um senhor de aparencia bem antiga que de maneira educada pediu a palavra aos seus companheros de conselho e asim proferio a seguinte citação:
– Nenhum de voces, inclusive eu, pode julgar este humano, pois ele é responsavel por seus atos e cabe a grande Mãe dar a ele uma vida sem os seus conhecimentos, já que eu dou o ar que ele respira, tu o solo onde ele tira o alimento, voce o sol que o aquece de dia e o fogo a noite e voce a agua que sacia a sua sede somos todos responsaveis por sua codenação, mas mesmo assim nada faremos, pois em outra vida ele tera para se redimir –
Assim falava um antigo Silfo que com toda a sua sabedoria soube dar igualdade a todos do conslho e a devida punição ao Burxo que não soube usar sua sabedoria.

Foto de Paulo Master

Noite Fria

Tenho tudo nessa noite fria, a saudade e o desejo de te encontrar, noite fria mas quente, o sol que aquece o meu coração é o amor que habita o meu peito, ele mora aqui, vive se disfarçando, mas de mansinho se manifesta, como a saudade que me acompanha nesta noite fria, ela sempre vem, ela traz você, você nunca vem e nunca sai de mim, a saudade sabe disso e disfarçadamente entra de fininho, ela é como o amor que abrigo no peito.

Foto de DeusaII

A cidade acorda

A cidade acorda sob o céu estrelado,
Luzes cintilam por todo o lado,
Sob uma noite descoberta,
Num lugar onde a realidade e a fantasia se confundem.
Onde a magia, opera os seus pequenos milagres.
A cidade desperta...
Sob o riso das pessoas
Que deixam-se levar,
Por este lugar mágico
Onde todos os sonhos ganham asas
E todas as esperanças renascem
E mantêm-se vivas, na alma das pessoas.
Não há desilusão...
Apenas ilusão do que querem viver,
Mesmo que por fingimento.
A vida torna-se suportável
E merecida de ser vivida...
Mesmo que por breves momentos apenas.
A cidade acorda... sob a luz da lua,
Para voltar a adormecer... assim que amanhece!

Foto de Ayslan

Palavras que apenas podemos sentir.

Já é noite hoje não pude esta com você, sentado na minha cama, janela aberta a musica faz meu coração aperta de saudade... Não sei se a lua cheia se infiltrou na minha saudade, ou se a saudade tocou-me o coração. Aqui neste PEDAÇO DE PAPEL quero contastes esta noite silenciosa e solitária, onde reunirei títulos, onde vou buscar te dizer o que ainda não está escrito... Enquanto não amanhece ainda te escrevo e percebo que NÃO... AINDA NÃO TE DISSE TUDO Procuro outras palavras em minha mente, mas se repete “EUTE AMO, EU TE AMO, EU TE AMO” São essas PALAVRAS DO CORAÇÃO que me faz bem, que às repito de olhos cheios de lagrimas enquanto as escrevo. MINHA MUSA INSPIRADORA, minha doce e amada PRISCILA mordo o bocal da caneta buscando te escrever meu AMOR EM VERSOS... Tentativas tolas... Eu sei e digo-te PALAVRAS NÃO SÃO SÓ PALAVRAS. Queria ser um poeta, escrever para te POEMAS DE AMOR, queria ser um compositor, e usa minhas PALAVRAS APAIXONADAS em UMA CANÇÃO PARA VOCÊ, queria ser um contador de historia e contar para o mundo que SE TU NÃO EXISTISSES EU NÃO AMARIA. Nunca conheceria a FELICIDADE, nunca DESCOBRIRIA O AMOR... Bom hoje vivo um SONHO REAL onde te peço NÃO ME DEIXES ACORDA. Priscila ESCUTE MEU CORAÇÃO, feche os olhos e BEIJE-ME POR FAVOR no SILENCIO DO BEIJO escuto você dizer o que palavras não podem representar, aperto meus olhos respiro bem fundo para não chorar e digo sem falar “eu te amo” Abro os olhos e DEIXO QUE ELES TE DIGAM o que não sei te dizer tão pouco escrever, as PALAVRAS QUE APENAS PODEMOS SENTIR... PEÇO AOS CEÚS para todos os dias de minha vida contigo está... AMOR DE MINHA VIDA não há como dizer em algumas palavras o quanto te amo e PRECISO DE VOCÊ. Nem mesmo juntando todos os títulos e escritas ainda vai falta uma palavra uma frase que a caneta não pode escrever... Repito e continuo finalizando dizendo-te “NÃO SABES TU O QUANTO TE AMO”
PARA: Priscila

Foto de Carmen Vervloet

Te Amo

Te Amo

Quero submergir no teu universo.
Quero proclamar em versos
o que nem sempre pude verbalizar.
Quero sanar a incompletude
de tudo que não pude te dar.

Quero atrelar nossos sonhos e cavalgar.
Dar a mão da minha imperfeição
à mão da tua imperfeição.
Mimosear-te com tudo que é meu
alegria, felicidade,
minha eterna vivacidade,
prazerosa insanidade!

Quero no silêncio da noite
beijar teus lábios com calma...
Sepultar os açoites
que machucaram nossas almas.
Quero nossos corpos tocando-se com ternura
arrepiando nossa pele em ingênua candura.
Quero a doce mistura de nossas bocas
salivando o mel da sedução...

E assim saborear o amor
construído em tantos anos...
Quero simplesmente dizer
te amo!

Carmen Vervloet
Todos os direitos reservados à autora

Páginas

Subscrever Noite

anadolu yakası escort

bursa escort görükle escort bayan

bursa escort görükle escort

güvenilir bahis siteleri canlı bahis siteleri kaçak iddaa siteleri kaçak iddaa kaçak bahis siteleri perabet

görükle escort bursa eskort bayanlar bursa eskort bursa vip escort bursa elit escort escort vip escort alanya escort bayan antalya escort bayan bodrum escort

alanya transfer
alanya transfer
bursa kanalizasyon açma