Ruas

Foto de Rosendo

DEPOIS DE TER PERDIDO UM AMOR

DEPOIS DE TER PERDIDO UM AMOR

Rosas, Vejo-vos florir, neste acalanto,
do fino orvalho das manhas de inverno...
E vós, me vedes aqui, chorando e terno,
perdendo a noite amargurado em pranto...

Vós que estás florindo nesta hora,
molhadas pelo orvalho, delirando,
não sabeis que estou aqui chorando,
enquanto deleitai-vos à luz da aurora?

E as rosas me disseram, quase em coro:
-- Vê, amigo nosso, em nossas cores,
esse orvalho que vês, não é orvalho, é dor
que em nossas pétalas escorre como um choro..

E eu pedi: -- Porque choras, se o orvalho é doce?
E ouvi das rosas tristes uma promessa:
-- Cansadas, de te ver tão triste, moço
abrimo-nos aos ráios que começam.

Mas, veio o orvalho, em nós e em ti, o pranto.
Não julgues que este orvalho, que aqui escorre
em nós, nos é um doce acalanto.
Porque sem o teu amor, que em nós trancorre
o sol ardente queima e agente morre...
Nestas hastes, imprestaveis e sem proiveito.

Pois, uma rosa, amogo nosso, quando flore,
é para algum amor servir de enfeito.

E eu, pensando no amor que foi perdido,
já misturei o pranto do meu amor
ao pranto das rosas que me deram ouvidos.

ESTE POEMA É UMA HOMENAGEM
A UM MENDIGO POETA DAS RUAS DE ARARUAMA (R J)

Foto de Carmen Lúcia

A cor dar...

Tão insolente raiozinho de sol
a penetrar por minha janela...
A me sondar, me acordar...
Aquecer-me!E eu só quero esquecer!
Adormecer...A dor vencer...
Mal sabe que na noite anterior
procurei por calor...
E ela permaneceu escura, dura...
Noite densa, sem lua...
Esquinas vazias, frias, sombrias...
Breu nas ruas.
Estrelas apagadas, confinadas
a um brilho morto, num céu torvo...
Nem mesmo o sol da meia-noite
que surge feito açoite... ilusão de ótica,
delírio febril, visão utópica,
apareceu...Não se incandesceu...

Mas, insiste o raiozinho,
Aquece-me com carinho...
Sussurra-me de mansinho:
“O céu está tão lindo!”
Encarar a vida é preciso...
Acordar e a cor dar
ao novo dia...
Fazê-lo brilhar!
Resplandecer!
Renascer!

(Carmen Lúcia)

Foto de Teresa Cordioli

SONHO DE CRIANÇA... leiam por favor...

*
SONHO D CRIANÇA...
*


SONHO DE CRIANÇA

Quando eu era pequenina,
Nunca vi o PAPAI Noel,
Como vêem as criancinhas
Que nascem viradas para o céu...

Meu pai sempre dizia:
- “Filha, ele é um “bom velhinho”
De nenhuma criança ele se esquece,
O mais provável é ele ter “errado” o caminho...

Sua voz era límpida e calma,
Transmitia paz a todos que o ouviam,
Seu olhar desnudava minh’alma
Com tanto amor a todos convencia...

Eu, inocente chorava
Com pena do pobrezinho
Que o visualiza caminhando pelas noites
Na escuridão, tão sozinho...

A Deus até fiz uma prece
Que em minha janela não chegasse
Para que nunca soubesse
Que eu andava descalça..

Dia 15 de novembro fiz sete anos,
Ganhei meu primeiro sapatinho,
Toda feliz sai saltando,
Mostrando para os vizinhos.

Em seguida foi o Natal
Pensei: Papai Noel já pode chegar
Não vou decepcioná-lo
O sapatinho ele vai encontrar

Na janela coloquei tudo que tinha:
Sapato, capim para as renas,
Água para o bom velhinho,
Meu coração com um sonho de criança,
O de ganhar o primeiro presentinho...

Logo de manhã bem cedo,
Correndo fui abrir a janela
No coração, esperança e medo,
De se formar mais uma seqüela.

Vazio encontrei o sapatinho,
O capim, a rena comeu,
No lugar do presente, encontrei bilhetinho:
... Você nem percebeu?
O presente dormiu do teu ladinho...

Foi minha primeira e única boneca, que guardo até hoje...
O difícil foi entender: Se ele não usou o sapatinho para colocar o
presente, se o sapatinho não lhe fazia falta, se não era ele o problema,
por que até então, ele só encontrava a casa sede da fazenda, (a
30 metros da minha) onde moravam as filhas dos fazendeiros?...

Preocupo-me porque sei que ainda hoje existem muitos endereços não localizados pelo PAPAI NOEL...
Se alguém quiser me ajudar a localizá-los, me visto de PAPAI NOEL e saio por ai, fazendo o papel dele...

Pensem,se Papai Noel teve dificuldades de localizar minha casa na roça, e até hoje não conseguiu "localizar" endereços de crianças que tem endereços completos como nome de Ruas, CEPs, Bairros e tudo mais.
Imaginem nesse emaranhado de janelas sem ruas, sem CEPs... e sem dignidade humana?

Quantas crianças o aguardam descalças ainda?...
Que tal fazermos nossa parte dando o primeiro sapatinho...
Quem quer se aventurar e comigo se vestir de PAPAI NOEL fazendo sua doação?

Foto de Vallery

A dor de ter que partir

E se eu quiser te deixar?
E se um dia acordar e tiver a plena certeza de que tudo num passou de uma ilusão.
Se o amor que havia dentro de mim por ventura acabar?
O que irei fazer?Como irei viver?

E se eu quiser te largar?
Sem deixar meu rastro,ao menos um vestígio de que tudo foi real
Nas ruas vazias que perambulava antes de você chegar
E nunca mais te encontrar
O que irei fazer?Como irei sobreviver?

Mas por mais que eu queira
Não consigo,não resisto à você
Ó ingrato amor
Por que não me deixas ir
Por qual motivo não me deixas partir

Sinto-me presa ao seu amor
Escrava de meus sentimentos
Prisioneira de minha Dor
Sou tua ,por mais que teime em resistir
Por mais grande que seja a vontade de partir
Não consigo
Pois sem você nada sou
A não ser um corpo vazio
Que tenta sobreviver

Foto de Carlos Lucchesi

O Cordão Mágico de Ellen

Naquela tarde de domingo,
Caminhava pelas ruas da cidade deserta,
Quando algo chamou minha atenção:
Uma menina solitária numa janela entreaberta.

Poderia ter passado despercebido,
Não fosse ouvir sua voz suave dizendo:
"Ei moço, conversa aqui um pouco comigo!"
Já estava um pouco adiantado e, ao voltar,
Prestei mais atenção,
No objeto que ela segurava na palma de sua mão.

Ela o olhava com tristeza,
Algumas vezes pensativa,
Ergueu um pouco a cabeça e disse:
"Moço, esse cordão mudou a minha vida".

Confesso que não levei muito a sério,
As palavras por ela ditas,
Pois como poderia um simples cordão,
Mudar a vida de menina tão bonita?

Ela abriu aquela porta
E, na calçada, ao meu lado então sentou,
Ainda com o cordão entre os dedos,
Sua história começou...

"Sempre fui menina esperta,
Sorridente e divertida,
Até que um dia, encontrei este cordão,
Que transformou a minha vida.

Estava lá jogado ao chão,
Sem nenhum dono aparente,
E ao parar para pegar,
Notei nele um brilho diferente.

Pra casa o levei,
Com ele me tranquei no quarto,
E quando da bolsa o tirei,
Surgiram luzes por todos os lados!

Uma voz dele surgiu,
E disse no meu ouvido:
- Agora que me encontrou, seu destino deve ser cumprido:
Sou o conhecimento do futuro, do tempo que vem adiante,
O atalho para os caminhos e o desvio dos perigos constantes.

No início achei bom,
Mas logo tive uma certeza:
Que o mesmo cordão que me deu o poder de ver as alegrias futuras,
Me fez ver também as futuras tristezas.

Moço sou menina adolescente,
Não quero este conhecimento do futuro,
Prefiro caminhar passo a passo
E construir meu próprio rumo.

Pra me desfazer desse achado,
Existe uma condição:
Fico livre do seu poder mágico,
Se ele for pra outra mão.

Faça dele o que quiser,
Desfaça esta magia,
Quero voltar a ser menina
Vivendo com alegria..."

Não tive como recusar
O pedido da tal menina,
Carrego comigo o cordão,
Cumprindo assim a minha sina...

Nunca mais caminhei nas tardes de domingo
Pelas ruas desertas,
Tranquei-me em meu quarto e sob as luzes mágicas do cordão,
Me transformei em poeta...

Foto de Carlos Lucchesi

Recomeço e Fim

Amo você tão certo como flores na primavera,
Como lavras de um vulcão,
Que descem aquecendo a terra.

É amor de raridade percebida,
Daqueles que acontece,
Uma só vez em nossas vidas.

Delírio em mim,
Febre descontrolada,
Inevitável,
Como copo que transborda na última gota dágua.

É mais sonhador do que o bravo Dom Quixote,
De fazer desnortear,
Seguir pro sul,
Querendo ir pro norte.

De perder o juízo,
Como caminhar na chuva forte em dia de granizo.

É fogo que queima sem doer,
Gemido de amor que dá prazer.

Razão do meu olhar perdido nos fins das tardes,
E de caminhar sem destino,
Pelas ruas da cidade.

É visão tão esperada,
Como o pássaro do seu ninho,
Ou de um náufrago,
Que avista as velas de um navio.

Meu espaço sagrado,
De alegrias e de dor,
Onde nem mesmo os deuses,
Ousaram fazer amor.

É a minha mordida na maçã do paraíso,
Inspiração que me alimenta,
Nos dias que preciso.

Minha insônia das madrugadas,
Sorriso de Poeta,
Que escreve pra sua amada.

É minha fortaleza,
Meu castelo medieval,
E minha fraqueza,
Pés descalços no meu quintal.

Meu canto de sereia,
Que busco no horizonte do mar,
Nas noites de lua cheia.

É minha miragem de oásis no deserto,
Menino perdido,
Que encontra o caminho certo.

Minha odisséia no espaço,
Rastros de cometas,
Que me guiam pros seus braços.

É meu maior motivo pra sorrir,

Escrever,

Existir,

Recomeço,

E fim...

Foto de Carlos Lucchesi

Meu Amor por Ela

É meu sonho adolescente em homem de mais idade;
É fixação de fazer a gente
Ver o rosto dela em toda menina morena,
Que caminha pelas ruas da cidade.

É como chuva no sertão;
Que às vezes some, desaparece,
E quando a gente pensa que esquece
Volta de repente, como numa pancada de verão.

É de deixar outros interesses meio de lado,
E até aprender gostar
Daquelas suas blusas de babados...

É teimoso;
Como tentar andar de carro em terreno arenoso.

É raro, como presença de água em areia do deserto,
E complicado como seguir em linha reta,
Em caminho não muito reto.

É pouco exigente;
De até se contentar
Quando não se pode ficar contente.

É alegre, mesmo sendo triste;
De fazer surgir, nos lábios, um sorriso;
Só de saber que Ela existe.

É a contradição do Poeta;
Como linha curva em curva reta.

É conto interrompido,
Pela ausência dos personagens,
Nos seus últimos capítulos.

É meu poema preferido,
Que Deus escreveu
Antes que eu tivesse escrito.

É, de todos, meu maior desafio;
Como querer mudar, sozinho, o sentido das águas de um rio.

É guerreiro;
Como se lutasse pelo Amor dela, com armadura de cavalheiro.

É meu único e difícil caminho;
Sem atalhos, ou desvios...

Foto de EDU O ESPIÃO.

MULHER QUE ME DEIXA LOUCO

==ANDO PELAS RUAS==
==SOLITÁRIO==PENSANDO AMANDO===
==DESEJO QUERO AMAR==
==SINTO O PERFUME DA AMADA==
==SINTO TUA FRAGÂNCIA DE LONGE===
==ANDO TODAS AS NOITES A SUA PROCURA==
==SINTO TEU FIO CABELO VINDO EM MEU ROSTO PELO VENTO==
==FICO ENQUIETO=LOUCO PRA ACHAR A MULHER QUE AMO==
==TEU CHEIRO FICA FORTE==MINHA NARINA IMPREGNA DO SEU CHEIRO==
===MAS NÃO VEJO A MINHA AMADA===
===ANDO NAS RUAS FEITO O CÃO RAIVOSO NERVOSO==
==PROCURANDO PELA DONA DAQUELE CHEIRO==
==CHEIRO ESTE QUE ME ENLOUQUECE==
==ME DEIXA DESVAIRADO DE VONTADE DE TER MINHA AMAMDA==
==RESOLVO VOLTAR DO PONTO ONDE COMECEI==
==E VEJAM SÓ!==MINHA INTUAÇÃO===MINHA AMADA ME ESPERA NO PORTÃO==
===LINDA TODA DE BRANCO==VESTIDO TRANSPARENTE APARECENDO SUA VOLÚPIA FEMININA=OH! MENINA! ACABA COM ESTE QUE AMA==
==SEU CHEIRO É SEDUTOR==E ATRAENTE==
==TEU CHEIRO CANTA TENTAÇÃO==MENINA ASSIM NÃO AGUENTO==
==VENHA JUNTO COM VENTO==IREI PASSAR TODA MINHA MÃO NESTE CORPO DOURADO =ESSE CORPO QUE SEI QUE VAI SER SÓ MEU==
==TE QUERO MENINA==TE QUERO MULHER==
==DEIXE MOSTRAR PRA VOCÊ==O QUE SEUS ANTIGOS AMORES==
==NÃO SE PRÓPUSSERAM FAZER==
==EU FAÇO PRA VOCÊ==EU FAÇO COM VOCÊ== TE AMO MINHA PERDIÇÃO==QUANDO ESTA DE VESTIDO MEXE COM MINHA LIBIDO==
===OH! MULHER OH! CRIANÇA==DEIXA AMAR VOCÊ==
==DEIXA TE DAR UM CANÇASO DE AMOR==FISÍCO TAMBÉM==
==DEIXA MINHA BOCA PROVAR==ESSE NECTAR QUE EXALA PRA ESTE POBRE HOMEM APAIXONADO===
===COMO É GOSTOSO TE AMAR==

e.espião edu.com

Foto de Carmen Vervloet

REALIDADE

REALIDADE

A realidade é nua e crua.
Mostra-se sem disfarces
caminha armada pelas ruas
tintas de sangue.

A violência é rainha
coroada pelos brutos!
Tantas mães sofridas
chorando seu luto!

Tiros pipocando no ar
gente matando gente,
gente roubando gente
e os valores cada vez
mais ausentes!

Jornais nas calçadas,
berço de tantos inocentes,
sofridos, perdidos, indigentes,
invisíveis para tantas lentes!

O céu chora a sua dor
e a chuva que dele escoa
transforma-se em gelo
que resfria os corpos tiritantes,
mãos estendidas em apelo!

Mas o poder é surdo e cego
nada faz por esta gente
satisfaz apenas seu próprio ego
na sua cobiça indecente!

Este poder me causa asco!
Seus olhos só vêm o vil dinheiro
seu deus e conselheiro!
Dos miseráveis só querem o voto
deixam-lhe uma cesta básica,
um panfleto com foto
e o compromisso do voto.

E assim vão se elegendo
na arquitetada ignorância dos pobres
usando da sua premente privação,
junto à dor e aflição
neste eterno troca-troca
das suas nauseantes engenhocas!

E depois, irmão...
Só na próxima eleição!
Surgirão outras ardilezas
Disfarçadas em delicadezas.

A realidade mostra-se sem disfarces
NUA E CRUA
Só não vê
quem vive no mundo da lua!

Carmen Vervloet
Todos os direitos reservados à autora.

Foto de Sonia Delsin

REFLETINDO

REFLETINDO

Hoje eu estava caminhando pela rua e um ventinho tão suave balançou meus cabelos.
Arrepiei e pensei.
Como a vida é linda!
Cada estação tem a sua peculiaridade.
O inverno vem trazendo coisas novas.
Passei por uma praça e o chão estava coberto de flores amarelas caídas. Formava um tapete. Uma coisa mais linda de se ver.
Pouco adiante vi uma outra árvore coberta de flores cor de rosa e um ipê roxo.
Pensei.
Com que capricho a terra foi criada.
E nós tantas vezes ignoramos a beleza e não agradecemos o Criador, a criação. Achamos tudo normal.
Como podemos ignorar a neve, a geada, o sol, a chuva, o vento, os efeitos do tempo sobre as pedras? As transformações que são feitas em milhões de anos? Montanhas esculpidas, vales, planícies...
O mar com todos seus encantos.
As matas.
Os rios, as cascatas.
O chafariz da praça não é lindo? Já reparaste?
Nele se banham pássaros e meu olhar se demora.
Amo a natureza. Adoro. Deus me fala através dela. Ele me mostra que existe sempre esperança, que a paz está ao nosso alcance, que a beleza faz bem aos olhos e à alma.
Cada estação que chega vem trazendo com ela algo novo.
Gosto do frio porque as pessoas colorem as ruas com seus pulôveres, seus cachecóis, blusas coloridas, polainas, boinas...
Se bem que não temos ultimamente uma estação muito definida já que terra passa por transformações provocadas pelo próprio homem, mas existe o inverno e ele é diferente da estação que o antecedeu.
Penso se estamos ferindo de morte a terra, se ainda estamos em tempo de curá-la.
Acredito que sim. Quero acreditar porque chegarão meus netos e bisnetos e eles precisam viver neste planeta.

Páginas

Subscrever Ruas

anadolu yakası escort

bursa escort görükle escort bayan

bursa escort görükle escort

güvenilir bahis siteleri canlı bahis siteleri kaçak iddaa siteleri kaçak iddaa kaçak bahis siteleri perabet

görükle escort bursa eskort bayanlar bursa eskort bursa vip escort bursa elit escort escort vip escort alanya escort bayan antalya escort bayan bodrum escort

alanya transfer
alanya transfer
bursa kanalizasyon açma