Valor

Foto de rodrigolost

Amor

amor!
sentimento inesplicavel
que nascer quando menos percebemos,
é um sentimento mais puro e verdadeiro que pode existir.

o amor é encontro de dois coração unido em um só fundamento,
o amor é sonha acordado,
é sentir o coração despara,sentir o frio tomar conta das mãos,
é sentir as pernas treme,
é entende quem esta amando.

o amor !
nele existe apenas dois caminhos
um num qual em todo acreditamos
que a vida passa a ser um sonho
onde lar, construimos planos,fantasias

o outro onde á o medo
a verdade de sabe que o amor não se basear apenas em sonhos
e sim na realidade
onde o perfeito nao existir
onde sonhos são apenas sonhos

o amor?
uma palavra pequena
mais com um valor imenso
acho que os que realmente amam
são capaz de entende o que signfica essa palavra tão bonita
e tão bonito de ser viver

o amor é um sentimento que merece respeito
que precisa ser verdadeiro pra ser perfeito
e se o perfeito não existir
cabe aos amados sabe fazer existir

se acreditamos que somos capazes de ser ou fazer alguem perfeito
basta entende o coração e o amor do outro
fala te amo em vão não é acha a perfeição
fala te amo com o coração ai sim é tenta acha essa perfeição.

Por: Rodrigo

Foto de onil

FALAR DO AMOR

PENSEI ESCREVER SOBRE O AMOR
COMO ELE NA NOSSA VIDA TEM VALOR
FALAR COMO ÁS VEZES É ATERRADOR
E NA NOSSA VIDA NOS CAUSA DOR
COMO ÁS VEZES SE VIVE COM ARDOR
E BRILHANTE SERVE DE ACENDEDOR
DE UMA CHAMA NO PEITO COM CALOR
COMO ÁS VEZES SE TORNA ABORRECEDOR
E AO MESMO TEMPO SE TORNA ENCANTADOR
COM ÁS VEZES QUASE NÃO TEM COR
E NOUTRO MOMENTO É TERNO E BICOLOR
COMO ÁS VEZES SE VIVE COM FULGOR
E OUTRAS SE FAZ POR FAVOR
ÁS VEZES É FEITO DE HUMOR
OUTRAS NA VIDA É DESTRUIDOR
ÁS VEZES VIVE-SE COMO ACTOR
OUTRAS FAZ-SE COMO ADMIRADOR
JÁ SE VIVEU DE MANHÃ NO ALVOR
E TANTAS VEZES NO MOMENTO DO SOL-PÔR
JÁ FOI POR VEZES COMOVEDOR
JÁ SERVIU PARA POESIA COMPOR
JÁ SE VIVEU COMO CONCILIADOR
E OFERECIDO COMO DE SANGUE UM DADOR
IMAGINEI-O COM GRANDE ESPLENDOR
MAS NALGUNS LADOS EU VI DESAMOR
JÁ O IMAGINEI EM ESTERTOR
E TAMBÉM EM GRANDE FUROR
JÁ SE VIVEU SEM QUALQUER PUDOR
E TAMBÉM COM ALGUM PAVOR
COLHE-SE QUASE COMO UMA FLÔR
DEVE-SE DEIXAR VOAR LIVRE COMO UM AÇOR
ELEVA-SE NO PEITO COMO UM ASCENSOR
E NO CORAÇÃO SE VIVE COM CLAMOR
PORQUE O AMOR ÁS VEZES É DEMOLIDOR
E DA CERTEZA DAS CORES NÃO É CONHECEDOR
PENSEI SER GRANDE COLECIONADOR
E O AMOR VIVER AVASSALADOR
MAS APENAS SOU UM POBRE COLECTOR
COM POUCO ESPAÇO PARA ARQUIVADOR
O AMOR É UM HISTORIADOR
E DE VIDAS UM INVASOR
ÁS VEZES É UM ILUMINADOR
E OUTRAS VEZES UM FALSIFICADOR
NA NOSSA VIDA PODE SER ABONADOR
E DE OUTRO CORAÇÃO UM ABRIDOR
PARA DE PAIXÃO SER UM COBRADOR
O AMOR PODE SER ASSOLADOR
E DE MIL DESEJOS O SONHADOR
O AMOR É UM GRANDE CALUNIADOR
E POR VEZES PEQUENO CHALACEADOR
O AMOR NA VIDA É COMO UM COMPOSITOR
MAS TAMBÉM PODE UMA VIDA DECOMPOR
O AMOR É UM SEMEADOR
E ONDE SEMEIA É TUDO TRICOLOR
O AMOR É COMO DA ARMA O PERCUTOR
QUE PICA O SONHO E É SEMPRE TENTADOR
ÁS VEZES NA VIDA É UM SIMULADOR
E NÃO SE COMPARA A UM TENOR
O AMOR NEM SEMPRE TEM SABOR
MAS VIVE-SE POR SER SEDUTOR
TAMBÉM ESTA É A VERDADE A SUPOR
O AMOR É SEMPRE INOVADOR
E DEIXA-NOS UM BEM-ESTAR INTERIOR
AO MESMO TEMPO É UM ISOLADOR
ÁS INJURIAS AOS RUMORES E AO RANCOR
O AMOR É UM TRANSMISSOR
DA PAIXÃO A QUE NOS FAZ EXPÔR
MAS A GRANDES TEMPORAIS SE SOBREPÔR
O AMOR É NOS CORAÇÕES UM NAVEGADOR
É COMO NO ALTO MAR UM CRUZADOR
PORQUE É LIVRE E NAVEGA SEM TEMOR
O AMOR É COMO UM TECEDOR
E A TEIA URDE SEM TREMOR
O AMOR É CONTROLADOR
E DE MIL EMOÇÕES DOMADOR
CONSEGUE DESDE IDADE JUNIOR
VIVER EMOÇÕES E PAIXÕES ATÉ SÉNIOR
O AMOR É UM ESTABILIZADOR
E NUNCA POR MAL UM TRAIDOR
O AMOR NÃO VIVE DE IMPUDOR
MAS SEMPRE SE MOSTRA REBATADOR
O AMOR NÃO PODE SER ESPECULADOR
E UMA POESIA DE PAIXÃO DESCOMPOR
O AMOR NÃO TEM TRADUTOR
E SEM FALAR CONSEGUE SER DELATOR
O AMOR NA VIDA É COMPENSADOR
PORQUE NOS ALEGRA COMO UM CANTADOR
NÃO QUERO TENTAR SER PROFESSOR
NEM TÃO POUCO PROVOCADOR
MAS SIM UM SIMPLES E MERO ESCRITOR
PARA O AMOR PENSEI UM LOUVOR
MAS QUE SIRVA DE REFLECTOR
Á MÁGUA QUE NÃO SE PODE TRANSPOR
PENSEI SOMENTE SER O AUTOR
DESTE POEMA QUE FALA DO AMOR
E DE TODA A PAIXÃO QUE É ELE O FUNDADOR

29/09/08
ONIL

Foto de onil

LEMBREI-ME QUE SOU POETA

EU LEMBRO TEMPOS ATRÁS
QUANDO AINDA ERA RAPAZ
EM VERSOS RIMAVA AO AMOR
SEI QUE ESSE TEMPO NÃO VOLTA
MAS O FUTURO ME APONTA
ESCREVER AINDA COM MAIS VALOR

NÃO ESCREVO INVENÇÕES
MAS FALO DE RECORDAÇOES
QUE DESCREVEM AMORES PASSADOS
DEDIQUEI EM LIVROS ESCRITOS
POEMAS DE AMOR TÃO BONITOS
QUE FICAM PARA SEMPRE GRAVADOS

ESCREVI A CONTAR A HISTÓRIA
DE UM GRANDE AMOR DE GLÓRIA
FICOU NO MEU PEITO MARCADO
NUNCA DEIXEI DE PENSAR NELE
A MINHA BOCA FICOU A SABER A FEL
E MEU CORAÇÃO DESTROÇADO

HOJE SOU HOMEM MADURO
NÃO SABENDO O MEU FUTURO
ESCREVO APENAS AO PASSADO
NÃO TENHO DUVIDAS NO AMOR
MAS SEI QUE NOS CAUSA DOR
E DEIXA O CORAÇÃO MAGUADO

OUTROS AMORES VOU SONHANDO
E AOS POUCOS LIBERTANDO
NOS VERSOS A FANTASIA
SINTO-ME BEM AO ESCREVER
E SONHO QUE ALGUÉM HÁ-DE LER
TUDO O QUE ESCREVO NA POESIA

HOJE INSPIRADO ME SENTI
NA MINHA MENTE REVI
COISAS QUE POR MIM PASSARAM
AMORES SEM PRECONCEITO
MAS QUE FICARAM EM MEU PEITO
GRAVADOS NÃO SE APAGARAM

Á MUITOS ANOS SENTI
MAIS TARDE ME CONVENCI
QUE ERA POETA A VALER
ESCREVI POESIAS DE AMOR
ALGUMAS DE GRANDE VALOR
QUE EU NUNCA IREI ESQUECER

LEMBREI-ME QUE SOU POETA
HOJE TENHO A MENTE DESPERTA
EXISTE INSPIRAÇÃO NELA
POR ISSO ESCREVO ESTE POEMA
PARA LEMBRAR CADA SENA
DA VIDA QUE É CURTA E BELA

ESCREVI POESIA AO FADO
E SENTI NO PEITO GRAVADO
A ALEGRIA DE SER ARTISTA
OUVIR A GUITARRA GEMER
ENTROU PROFUNDO NO MEU SER
E FEZ-ME SENTIR FADISTA

NUNCA ME SENTI NEM ATREVO
VAIDOSO EM TUDO O QUE ESCREVO
IMAGINO QUE TEM CERTO VALOR
SINTO É VERDADE REALMENTE
QUE RIMANDO PALAVRAS SOMENTE
A MINHA ALMA SENTE PRAZER E AMOR

TUDO O QUE ME FAZ BEM SENTIR
É PODER AO STRESS FUGIR
ESCREVENDO E MAIS TARDE RECORDAR
ADORO E PROFUNDO ME DELEITO
QUANDO HÁ INSPIRAÇÃO NO PEITO
E POSSO NUM POEMA GRAVAR

17/06/08
ONIL

Foto de MARCELO NAZARIO

TEU CORPO, MEU CÁRCERE

Teu corpo é meu cárcere;
Mais do que a expressão linda do estético
Mais do que a conjunção entre a doçura
E o teu irrefragável apetite,
A acepção nua do valor de uma mulher incomum.

Na gestação interminável do desejo que te habita
Sou teu paladino em contínua euforia
Mamulengo ao controle das tuas mãos
Partícipe contumaz dos teus segredos mais íntimos
Mapeados pela congruente prática que me é habitual.

Encontro nos teus densos e aflorados sentidos
O aconchego que personifica tuas especiarias
O fogo que queima madeira de lei
Que liberta o entusiasmo impetuoso do adolescente de outrora
Não só pelo misticismo dos teus olhos rútilos
Mas, sobretudo, pela liberdade que proporcionas à minha libido.

Em reverência à volúpia que por mim se propaga
Faço-me teu legítimo território
Aldeão aninhado num solo de pernas, colo e braços férteis;
Menino de alma pura num palco enlevado
Compartilhando o gosto ímpar das emoções bem resolvidas
Bem amadas e de nascedouro insubmisso;
Universo de mútua e imensurável contemplação
Raro deleite
Peremptória satisfação.

Foto de Leidiane de Jesus Santos

DOR

EU QUERIA GRITAR BEM ALTO
RASGAR OS CÉUS
PRA VER SE ESSA DOR
QUE CONSOME MEU PEITO
DIMINUÍSSE

EU QUERIA TER SIDO SURDA
PARA Ñ OUVIR
TODAS A AQUELAS PALAVRAS
GROSSEIRAS E DILACERADORAS
QUE ME TIRARÃO O CHÃO

EU QUERIA TER ADIVINHADO
QUE TODAS AS PROMESSAS E PLANOS
ERAM MUINHOS DE AREA
A DISSOLVEREM NO VENTO
A ME ATORMENTAREM

EU QUERIA TER FUGIDO
DE TODA A SUA CREDULIDADE
DE TODA A SUA FALCIDADE
DE TODA SUA BRUTALIDADE
PRA NÃO SOFRER

EU QUERIA TER ME DADO MAIS VALOR
NÃO TER ACRETITATO E CONFIADO
TANTO NO AMOR
QUE ME DESTRUIU

EU QUERIA TER APRENDIDO
EU QUERIA VOLTAR AO TEMPO
E TER DESTRUIDO TODA ESSA ILUSSÃO
E TER DITO NÃO QUANDO ME PEDIU EM NAMORO.

POR QUE AGORA
SÓ ME RESTA AS LEMBRANÇAS
SÓ ME RESTA A REVOLTA DA DESPEDIDA
QUE EU QUERO ESQUECER

Foto de almadepoeta

Dór do amor

Por você eu chorei
Foi você quem eu mais amei
Joguei tudo fora
Mas vc não deu valor
Fico pensando agora:
Para onde foi teu amor?
E difícil pra mim te deixar partir
Dói por dentro
Dói de mais;
Mas não vejo outro jeito
Pois a dor que me corrompe por dentro
É forte de mais para suportar sua ausência.

Foto de Li galrao guelli

Até onde devo acreditar no absoluto

O respeito pelo conhecimento do outro é o limite que alcança sua ignorância; uma vez livre dessa, passa a refletir melhor sobre a dimensão do valor que se deu a tal assunto. Liliane Galrão Guelli

Foto de Xufia

Máscaras

Quem não as tem?
Utilizamos no nosso dia-a-dia e para que?
Tenho imensas nas gavetas da minha mente e conforme o sentimento que preciso de esconder, vou buscar uma e coloco-a sobre o meu rosto.
E quando a noite chega, olho-me ao espelho e procuro onde começa a pessoa real e termina o disfarce. A cada dia que passa fica mais difícil de encontrar esse limite.
Com tanto disfarce, serei eu um dia capaz de estar a frente a frente com alguém e ser eu? Ou já estou de tal modo viciada neste jogo de disfarce e enganos que há de vir a noite em que nem sequer pensarei em retirar a mascara.
E ai? Que devo fazer?
É tão mais fácil esconder e fugir.
Colocar um sorriso no nosso rosto, quando por dentro sentimos o nosso coração a sangrar...
Atacar alguém com as nossas palavras afiadas, quando na verdade só desejamos um pouco de amor...
É tão difícil...
Acreditar numa palavra e sofrer uma desilusão...
Dar algo nosso de valor inestimável e ver ser quebrado...
Por isso muitas vezes pergunto-me enquanto olho para quem me rodeia se um dia deveria deixar um, apenas um, observar debaixo da minha máscara ou seguir em frente sem arrependimentos, consciente que a minha vida é apenas um linda peça de teatro...

*Xufia*

Foto de robson oliveira

Máquina de escrever

Quando criança achava o máximo uma maquina de escrever
Quando a vi pela primeira vez
Fiquei maravilhado
Ia-se apertando as teclas na maquina
E as palavras apareciam no papel
Naquele tempo não tinha essas outra maquina (computador)
Então maquina de escrever era luxo
Minha professora tinha uma
E um dia eu a vi escrevendo
Eu disse um dia eu vou ter uma
Criança quer tudo
Mas eu queria uma maquina
Passaram-se os anos e eu queria maquina igual
Veio o computador e tomaram conta
Daí um dia em um trabalho que eu havia arrumado
Lá estava ela
Uma máquina de escrever
Fiz um brigue
Pobre não compra, faz brigue.
Levei pra casa e tal maquina
Feliz era eu ia escrevendo pelo caminho
Um peso
Morava longe
Cheguei lá cansado
Mas nem cabia em mim de felicidade
Coloquei no meu quarto
Feliz era eu
Pena que eu morava com minha tia
Que tinha um filho pequeno
E meu quarto não tinha porta
Quando eu voltei do trabalho no segundo dia
Não tinha mais teclas a maquina
Eu arrumei
No outro dia não tinha mais fita
Eu arrumei
No outro dia nem fita nem tecla
Não deu mais pra arrumar
Tanto quis uma maquina
E quando a tive durou apenas dois dias
Às vezes queremos tanto uma coisa
Mas quando a temos ou a conquistamos
Esquecemos o valor que ela realmente tem

Foto de Leidiane de Jesus Santos

Amor verdadeiro

Antes de te conhecer
Minha vida era uma ilusão
Vivia por viver
deixa tudo acontecer.

Antes de te apresentar o meu ser
Tive vergonha de ser
uma mentira
Eu não me conhecia.

Antes de te contar e abrir meu coração
Você me abraçou e me aceitou
Do jeito que eu sou
Com meus erros e meus defeitos.

Você mudou a minha vida
Abriu-me os olhos para o mundo
Hoje vou pensar mais em mim
E tomar as rédeas do meu destino.

Você me ensinou a olhar no espelho
Me enchergando,
Me conhecendo
Vendo o melhor de mim.

Vou criar oportunidades
Acreditando na minha existência
Conquistar tudo o que eu desejar
Dar valor a minha essência.

Você com atitudes me mostrou
Um amor puro, sem cobranças,
Que ao cuidar de mim, te faz feliz
Me sinto amada, isso faz tão bem.

Leidiane de Jusus Santos.

Páginas

Subscrever Valor

anadolu yakası escort

bursa escort görükle escort bayan

bursa escort görükle escort

güvenilir bahis siteleri canlı bahis siteleri kaçak iddaa siteleri kaçak iddaa kaçak bahis siteleri perabet

görükle escort bursa eskort bayanlar bursa eskort bursa vip escort bursa elit escort escort vip escort alanya escort bayan antalya escort bayan bodrum escort

alanya transfer
alanya transfer
bursa kanalizasyon açma