Reflexões

Foto de Poeta Desastrado

Que sentimento é este que percorre o meu peito?!

Que sentimento é este que percorre o meu peito?!
que me faz ficar acordado só a pensar no que "ela" podera estar a fazer, se pensou em mim durante o dia, se sentiu aquela vontade enorme de me abracar e de sentir-me nos seus braços para toda a eternidade....
será??será que tem toda essa vontade tanto como eu?
x( estarei sempre nesta maldita duvida que me assombra todas as noites?
Porque que é tao dificil ser feliz?!seria pedir muito?
Sofremos tanto por alguem que só nos ve como um amigo especial, aquele amigo que esta sempre ao nosso lado para quando precisarmos....
Nao, basta...é muito mau ser apenas esse "amigo"!!!
Eu quero dizer "eu amo-te" a toda a hora, dizer que quero ser "teu" eternamente.... receber mensagens a toda a hora só a dizer "tenho saudades amor".... é pedir muito??
O vazio que me consome cada vez é mais, ja nenhuma palavra amiga me alegra, sinto que todos me julgam, que ninguem me percebe! (agradeço áqueles amigos que me dão apoio)
Quero parar com isto, quero esquecer aquela que tanto me faz sofrer, aquela que nem quer saber se eu tive um dia bom, se eu estou bem....aquela que me deixou de coração partido!
Mas por mais que eu tente nunca conseguirei... nem no dia em que morrerei...
Morreu algo dentro de mim, sei que com o tempo a dor irá diminuir, mas nunca será eliminada!
Sei o que isto parece ..devem estar a pensar "exagerado" ou entao " que dramatico"... talvez seja, mas neste momento é assim que me sinto, vazio..... sinto que perdi a minha alma, sinto-me perdido, triste e sozinho!
esta não é nem sera a ultima desilusao da minha vida, mas em em cada uma delas perco um pedaço de mim, as cicarizes irao ficar para sempre, pois quem ama sofre! As lagrimas derramadas sao a "prova" que amei, e sei o que é amar alguem, podem pessoas rir das coisas que disse agora, mas amar nao é motivo de gozo, ou vergonha... é motivo de orgulho , porque nem toda a gente sabe amar, amar de coração.... amar é mais que gostar muito, desejar... Amar é sentir a falta daquela pessoa 24h por dia, sentirmos aquele bichinho dentro da barriga mal pensamos nela, chorar quando estamos longe.... Amar é..... sorrir com o olhar quando olhamos nos olhos de quem amamos, é confiar, respeitar e partilhar bons e maus momentos que a vida nos proporciona sem nunca julgar qualquer feito da pessoa amada!
São poucos os que amam assim.... e são poucos os que dao valor ao amor!!
Amar é sentirmosnos vivos, é sofrer, é viver... é morrer por ela, é suspirar pelo seu amor... que sei que dificilmente o terei... só quando sofri por amor é que descobri o seu verdadeiro valor, descobri que é o amor quw me dá vida, é o amor que me ilumina, e será o amor a unica coisa que me matará...
Sei que é chato ler isto tudo, sei que nao sou a unico a sofrer por amor, nem serei a ultimo (por muita pena minha), mas a todos que tem o mesmo "problema " que eu, nao se deixem cair por alguem que nao o mereçe, nao desanimem.. ....continuar a sorrir para a vida que ela nos retribuira o sorriso da melhor maneira! E se pelo caminho encontrares uma pedra nao a deites fora, usa-a como degrau para subires na vida e ser feliz!
Eu digo para continuar a vida, mas eu sem ela não consigo viver, não sei o que é viver, sem ela eu simplesmente não existo...

Foto de Cecília Santos

SOU PERFECCIONISTA?!?

SOU PERFECCIONISTA?!?
#
#
#
Dentro de mim existe algo que
tento exprimir, transmitir.
Tento fazer com que as
pessoas enxerguem.
Coisas que não sejam só palpáveis.
Na verdade, quero ensiná-las a sentir.
Sentimentos que sejam sublimes,
Que dentro de todos moram.
Mas que estão adormecidos.
Quero fazer as pessoas entenderem.
Que a vida é uma mútua troca.
É uma doação de sentimentos,
de carinho e amor.
Quem é egoísta? O mundo ou as
pessoas que nele vivem?
Quantas vezes nos deparamos
Com pessoas de olhar alegre,
outras de olhar triste.
Algumas tem o sorriso no rosto
outras tem lágrimas à derramar.
Eu já me senti assim como essas pessoas,
que andam na multidão mas estão só!
Eu já vivi só o palpável, o material.
Os sentimentos eram obscuros, abstratos.
Mas hoje dentro de mim existe essa
vontade imensa de revelar os sentimentos.
Doar, compartilhar, dividir...
Sou somente uma aprendiz, mas tento
fazer a partilha do meu bem maior.
Que é o amor que dentro do meu coração
fez sua morada.
E minha partilha faço através do que escrevo!!!

Direitos reservados*
Cecília-SP/01/2008*

Foto de Maria Goreti

ABRE ALAS, PAPAI NOEL, QUE EU QUERO PASSAR... COM A MINHA DOR!

É Natal!

Homens vestem suas fantasias.
Papai Noel, José, Maria, o Menino, anjos e reis...
Estão nos shoppings, parques, praças, templos...
Casas e ruas são enfeitadas com muitas luzes e cores.
Comércio em polvorosa! Pessoas se atropelam nas ruas e avenidas em busca de presentes...
Abraços, beijos, mensagens de otimismo...
Em algumas casas roupas novas, mesas fartas... Em outras, tudo a faltar:
o pão, o brinquedo, a roupa e o Papai Noel que jamais chegará...
Brota o espírito de solidariedade... Mas muita gente anda a criticar!

É Carnaval!

Comissão de frente, bateria, carros alegóricos e seus destaques,
mestres-salas e portas-bandeiras, passistas, baianas... Luxuosas fantasias!
O rufar dos tambores a misturar-se ao movimento das cadeiras rebolantes,
dançantes, esfuziantes de homens e mulheres seminus, incandescentes, sensuais, sexuais...
São as escolas de samba a desfilarem nas avenidas.
Os trios elétricos, as burrinhas, os blocos de sujos...
Cheiros que se misturam no ar: de bebida, suor e sangue.
Gritos deslumbrados de alegria, euforia... Medo e dor.
Medo e dor da violência...
Medo e dor de alguém que sofre a perda de um ente querido...
Mas quem se importa com isso?

É Carnaval... A festa da alegria!

Esquecem-se das dores e até dos seus amores e caem na folia.
Buscam encontrar uma paz que nada mais é que fugir das dores do dia-dia.
Um rio de dinheiro gasto em alegorias...
As máscaras são as mesmas.

E é justamente o Natal... A festa da hipocrisia!?

Maria Goreti Rocha
Vila Velha/ES – 17/02/07

Foto de psicomelissa

desculpe o incomodo

queridos leitores ...
eu estive lendo os comentários sobre os meus textos e refleti ...
juntando com adificuldade que alguns leitores estavam tendo em encontrar os textos que eu comentava. tudo isso porque eu publicava os textos como artigos e depois fazia uma breve explanação sobre o texto ...
mas irei colocar eles no blogue ... (novamente) para que possam ser encontrados ...
desculpa o incomodo meus queridos ....
beijos mel

Foto de helo Paulinha

Silencio!

O silencio é o limite da alma ,
é quando nao há mais o que dizer , fazer, é o silencio que vai dominar.
O silencio invade a alma e a deixa sonhar, o silencio nao deixa marcas , o silencio te faz pensar , sonhar talvez crescer, ser o que nao é , com ele você pode tentar esquecer que se foi, o que se é, o que querem que seja.
O silencio nao é nada , mas te da tudo, nao quer nada mas te tira o que voce tem , ele te da ou te tira , o odio ou a paz, vai depender daquele em que o silencio aquietou .
O silencio é o refugio do mundo , com o silencio você é preso pela propria alma , com ele voce pode querer viver, ou morrer.É com ele que entendo que a vida nao me diz nada e o silencio me diz tudo.
O o silencio me mata e me deixa como uma luz apagada que nada muda, me deixa como a lua em dia claro,
que ilumina mas nao clareia .
Se o silencio é bom, ou mal,
nao sei, sei que ele faz o que palavras , ou barulhos, nao conseguem fazer.
Com o Silencio conheço mais o meu "Eu" .

Foto de Psyller

Infortunio

O pior erro ja cometido foi terem inventado o amor..
Não o amor normal, sadio e tranquilo.,
mas sim o amor sombrio, aquele amor sincero, poderoso e real,
que auto possui o corpo e a mente. e controla todos os movimentos e ações.
E o pior erro de Deus foi ter dado esse amor ao homen.
Porque Fez um amor perfeito e o deu ao ser mais imperfeito ja criado
Talvez tamanha burrice seja tentar resistir quando esse maldito amor toma conta do nosso corpo
Um exorcismo surreal não nos livraria de tanta possessão.
Amor real, cruel e avassalador.
Que invade nossas vidas e trasformas as coisas.
Pode fazer o bom ser ruim, o ruim ser bom .
Amor.... Sentimento mais sombrio ja criado.
E cobaia somos nós de nos submetermos a isso.
É impossivel lutar. resistir.
Uma vez possuido, ele vai ferir seu coração e sua alma ate o fim dos dias.
Salve a alma que se presa a se concentrar em um unico amor.
Salve-se o ser que se prover de solidão de onde nenhum amor possa penetrar.
Salve me desse desespero que toma meu corpo e me faz dizer tantas inverdades.
Sementhe me salve......

Foto de Lilaa

MEUS PROBLEMAS, APESAR DE SEREM PROBLEMAS, CONTINUAM SENDO MEUS... E ISSO TAMBÉM NINGUÉM ME TIRA

FAZEM PARTE DE MIM, CADA PENSAMENTO AQUI DE DENTRO, CADA SENSAÇÃO QUE EU EXPERIMENTO E POR ISSO MEUS PROBLEMAS SÃO EXCLUSIVAMENTE MEUS... NÃO TENHO MEDO DE ENCARÁ-LOS. NÃO OS SUBESTIMO E NEM OS SUPERESTIMOS, APENAS OLHO FRENTE A FRENTE!

ELES SÃO MEUS E SOU CAPAZ DE PASSAR POR CADA UM DELES, COM TODA A CALMA, PACIÊNCIA E TOLERÂNCIA QUE A VIDA ME ENSINOU A TER. ESSE É APENAS MAIS UM, DOS MUITOS QUE VIRÃO E DOS MUITOS QUE SE FORAM...

Foto de Ednaschneider

Somos

Sou simples
Não reparem
Sou graveto, sou galho.
Quando sou muitos, sou árvore.
Sou como o orvalho
Sou como a gota da chuva
Sou pequena
Mas quando sou muitas
Sou a correnteza de um rio.
Sou o vento
Sou um assobio
Sou a estrela da manhã
Nestas noites terçãs
Sinto um grande vazio.
Mas sou criança
Sou febre
Sou esperança
Sou lebre
Sou nuvem
Sou Sol
Sou uma penugem
Exposta no lençol
Sou uma sombra na janela
Sou a mulher que quer ser bela
Sou eu
És tu
Somos nós
Sois vós...
Não preto como o breu
Não tão azul
Nem tão só;
Apenas eu quando escrevo
Apenas tu quando lês
Apenas nós quando eternizamos
E assim eu vejo
E assim tu vês
As palavras que escrevo, estas somos.

Joana Darc Brasil *
23/01/08
*Direitos Autorais reservados.

Foto de psicomelissa

para um amigo ...

tenho um nobre amigo
que me pediu uma vez que ousasse escrever um poema para ele, mas isso não foi um problema pois ele tinha sido muito insistente comigo, querendo estragar uma bela amizade e uma companhia agradavel por apenas ... bons momentos de prazer carnal ...
bom , leiam ...
espero que gostem ...
mas a identidade dele está salva porque usei um codnome- hulk /hulkinho e eu - bela fada ...
bjs a todos
carinhosamente mel

Foto de ek

Immanuel Kant

Avalia-se a inteligência de um indivíduo pela quantidade de incertezas que ele é capaz de suportar

Páginas

Subscrever Reflexões

anadolu yakası escort

bursa escort görükle escort bayan

bursa escort görükle escort

güvenilir bahis siteleri canlı bahis siteleri kaçak iddaa siteleri kaçak iddaa kaçak bahis siteleri perabet

görükle escort bursa eskort bayanlar bursa eskort bursa vip escort bursa elit escort escort vip escort alanya escort bayan antalya escort bayan bodrum escort

alanya transfer
alanya transfer
bursa kanalizasyon açma