Foto de Paulo Gondim

Holocausto

HOLOCAUSTO
Paulo Gondim
27/03/2012

Alguma força ainda lhe resta
Consegue levantar o braço
Estender a mão ossuda
Seguida de um olhar fundo
De um par de olhos arregalados

O esforço é supremo
Não se repetirá
Em poucos dias, nem isso
Não restará mais um fio de luz
Escureceu-se a esperança
Os olhos não se fecham
Cegaram esbugalhados

E aquela criatura magra
Inocente, fraca, impotente
Nem se questiona
Vê-se nos outros, como espelho
Porque são muitos,
Braços erguidos, mãos estendidas
Com grandes olhos arregalados

Tantos ossos expostos
Aquele olhar fundo
Crianças famintas
Ao redor do mundo
Contrasta com o luxo
De religiões, de oligarquias
De crenças absurdas, vãs filosofias
Da abundância restrita, do fausto
E segue a vida nesse holocausto

Algo acabou errado
Filosofias, conceitos, crenças
Precisam ser revistos
Terá dado certo o homem?

Foto de Joaninhavoa

ÓH! La la

***
**
*
Óh la ré... la ré... la ré...
pi-pi... la ré... pi-pi... la ré

num saltito a saltitar
vou eu a caminhar

Óh la ré... la ré... la ré...
pi-pi... la ré... pi-pi... la ré

Joaninhavoa
2012/03/27

Foto de Carmen Lúcia

Via Crucis

E então decidi...
Despojar-me de todos pecados
ser meu próprio Pôncio Pilatos,
ter meu corpo crucificado...
Não pra salvar a Humanidade,
não me crivaria de tamanha dor,
Cristo foi mais sonhador...

Não, foi mesmo auto-piedade
da própria alma
em busca de serenidade...
Caminhei com a cruz...A que me impus...
Não caí somente três vezes...
Foram muitas!
Já havia tombado tanto
pelo peso de meu pranto
por minha consciência pesada
não ouvindo a voz da razão,
nem mesmo a do coração...
E agora, Via Crucis, levo-me à condenação.

Fui Verônica...
Cantei o meu desencanto,
Limpei sangue de meu âmago,
deixei registrado no pano
o meu triste desengano...
A Madalena arrependida,
pelo homem incompreendida,
agora cheia de dores e acatos....
vítima dos desacatos.

Tentei levantar-me, ser o meu Cirineu,
Reacender a chama que um dia morreu...
Momento sublime...
Maria, mãe que redime,
um encontro...um olhar...
Nem foi preciso falar...
A única expressão...a de nosso coração!

Sedenta de amor, bebi o seu mel...
Desnudei minha alma, arranquei-lhe o véu...
E chorei...Implorei...Me ajoelhei...
Finalmente, enxerguei uma luz
semi-apagada, de um sol eclipsado
recomeçando a acender...

_Carmen Lúcia_

Foto de Carmen Lúcia

Bem-vindo ao mundo!

Sem passaporte
confiando na sorte
meio que se atropelando
entre atropelos vagando,
junte o que pode juntar
e se embrenhe pelo mundo
vasculhando o vazio e o fundo,
indo aquém e além
do que se possa imaginar...

Caminhadas desacertadas,
um ir e vir sem definição,
sem mudanças, mesma direção...
"Mens(in) sana in corpore (in) sano”
pisando o sagrado, driblando o profano
finitos e infinitos superando,
sempre viajando,
perdendo-se em labirintos,
achando-se em círculos,
movimentos cíclicos
que levam ao mesmo lugar...
Da chegada... Da partida?
Quem há de saber?Tanto faz!
 
E nessa roleta-russa
denominada “Vida”,
há o certo e o incerto
e também a sobrevida...
Um jogo de azar,
a bala ainda não vencida,
uma cartada pré-estabelecida,
a vitória favorecida...
Sorte?
 Única certeza:
 Morte!
 
 
(Carmen Lúcia)
 

Foto de Joaninhavoa

suaves sons...

***
**
*
d`amor...

«Imagino o deserto
em dessért
enfeitado de cores vermelhas
morangos amoras rubis
e as plantas verdes
em hastes
gritam
múltiplas se agitam
encorporam
entrelaçam se apalhaçam
em máscaras
transparecem quimeras.»

Joaninhavoa
(helenafarias)
2012/03/27

Foto de Izaura N. Soares

O Cântico da Natureza

O Cântico da Natureza
Izaura N. Soares

Os pássaros gorjeiam
As flores se encantam
As nuvens clareiam
O céu se mostra
Um azul constante.

É o brilho do amanhecer,
Com os raios do Sol a brilhar,
No horizonte se desponta
Quando a aurora anuncia
O nascer de um novo dia.

Assim os pássaros
Passeiam em cada galho,
De árvores em árvores a cantar-se,
Das folhas as flores
Encantam-se com os beija-flores!

Beija aqui beija acolá,
Foge do vento com seu trinado
Por entre as luzes a reinar
O encontro das espécies
Toma conta do seu reinado.

24/03/2012

Foto de Alexandre Montalvan

Anjo Bom

Foto de Alexandre Montalvan

Anjo Bom

Eu conheço a mal
Que manifesta nas almas das feras
Como feras são elas o próprio mal
São visgos negros e venenosos que deixam seqüelas

Dilaceram a carne vermelha
E o sangue precioso
Que jorra e já é como água suja da chuva
E seus cúmplices são as negras nuvens

Que como quem não quer nada
Propaga-se em uma prolongada
Heresia da dor

Não há face oculta, apenas facas afiadas
Que decepam sonhos e ruborizam as cores
Das flores

É a terra negra que assola estagnada o chão
Com as lindas unhas pintadas com esmalte marrom
Eu penso como Foucault

E a chamo de meu anjo bom

Alexandre

Foto de Joaninhavoa

«Um brilho...

***
**
*
... no olhar...

... De que valeria
olhar as pedras se em mim
não houvesse poesia
desta que me aquece
no dia a dia
me sorri e diz
bom dia...».

Joaninhavoa
(helenafarias)
2012/03/26

Foto de Diario de uma bruxa

Fim da tarde... Inicio da noite

No fim da tarde... Quando o sol se pôr.
Vou ... Mergulhar na minha mente e chegar ao local sagrado onde as folhas cobrem o chão e neste tapete verde vou aplaudir seu descanso. E no silêncio que se faz, ouvirei apenas o vento que balançam as arvores anunciando a chegada da noite onde a primeira estrela desponta no céu e entre a claridade e a escuridão um brilho denso ilumina a iris dos meus olhos e as cores se difundem no negro véu. E para minha maior alegria ela aparece cada vez mais bela... A LUA que dispensa apresentação.

Deby "Witch"

Páginas

Subscrever Poemas de Amor RSS

anadolu yakası escort

bursa escort görükle escort bayan

bursa escort görükle escort

güvenilir bahis siteleri canlı bahis siteleri kaçak iddaa siteleri kaçak iddaa kaçak bahis siteleri perabet

görükle escort bursa eskort bayanlar bursa eskort bursa vip escort bursa elit escort escort vip escort alanya escort bayan antalya escort bayan bodrum escort

alanya transfer
alanya transfer
bursa kanalizasyon açma