Pinheiros

Foto de Rosamares da Maia

EU QUERO O MUNDO E IR ALÉM

EU QUERO O MUNDO E... IR ALÉM

Eu quero o Mundo até onde a vista alcançar.
E ir além.
Eu quero ser homem e mulher,
Não mais homem ou mulher,
Mas, Homem medida perfeita do Universo.
Homem - Humanidade,
Cidadão da vastidão do Mundo.

Quero o sopro da vida na narina de barro,
E depois o pó soprado pelo vento,
Espargido pela terra e elevado às montanhas.
Do pó ao pólen das flores seus frutos e folhas,
Ciclo que retorna ao chão.
Eu quero a Terra e a ela consagrar o meu corpo,
Entregar-lhe tudo o que nele há,
Até que a ela retorne na forma do pó,
E que a nossa união seja perfeita.

Quero o Mundo até onde a vista alcançar,
E ir além.
Terra, pedras, mar e ondas, céu e azul,
Ar e todos os seus ventos, zéfiros e vendavais.
O sol tostando a minha pele, e mais vento,
Desfazendo o meu cabelo, levantando as saias.
Quero o fogo até a brasa fria
E retornar como Fênix.
E a água refrescante da chuva, seiva da vida.
Quero beber e matar a minha sede.

Eu quero cobrir os olhos com as mãos em concha,
Para aliviar a intensidade da luz.
Quero toda a luz que a minha retina puder filtrar.
O frio da noite com todo o medo da escuridão,
Todos os sustos e fantasmas que ela me trouxer.
Uma cama quentinha e um cobertor,
Para esconder a cabeça.
O branco da neve eu quero, com urso polar,
Com pinguins e pinheiros de Natal.

Quero a primavera com flores e cores,
Com todos os seus matizes,
Ver a paisagem transformada de forma natural.
Sentir a areia a água e o sal.
Quero o sal estalando na língua,
Com a suavidade de ressaltar o paladar.
E o doce mel das abelhas,
Do açúcar da cana e o amargo do café.

Quero ser um astronauta, um passeio no espaço,
Cumprimentar estrelas e bordar mais uma,
Bordar a manta da noite e acordar as manhãs,
Deslizar no orvalho que embeleza a flores,
E quero ser a rosa vaidosa, perfumando campos,
Como rosa quero esta no buquê das noivas,
Dançar a valsa nos salões de baile.

Eu quero o Mundo até onde a vista alcançar,
E ir além.
Eu quero amar, os risos e lagrimas do amor,
Eu quero os filhos dos meus amores,
Os produtos da Terra, parir todos,
De todas as raças e cores,
De todas as formas, falando todas as línguas,
A verdadeira Torre de Babel.

As crianças eu quero, com todos os seus sorrisos,
Artes, birras e choros.
Quero o afago das mães,
Quero ser a mães das crianças abandonadas,
Das crianças mal cuidadas, torturadas,
Quero sabedoria para sarar suas feridas,
E fazer esquecer, para não reproduzir a dor.

Quero a sabedoria do velho, o peso nos ombros,
E a leveza da sua ausência de razão.
Eu quero o Mundo, virtudes e defeitos,
Força que repele e atrai.
O amor cuidado, desejado e planejado,
E a insanidade do amor sem razão

Eu quero o mundo até não poder mais respirar
E ir além.
Eu quero estar dentro do Mundo e Ele dentro de mim.
Eu quero tudo o que eu puder e aguentar sonhar.
Quero ser Deus, pois Deus está em mim.
Não Deus! Perdão. Não é ambição ou pretensão.
Também não por insanidade. Talvez um pouco.

Quero por que tenho medo e coragem de pedir.
Medo de não desfrutar de todo o seu legado.
Medo de constatação da Vossa grandiosidade,
Que contrasta com o meu pouco tempo.
Porque eu quero a vida até a última gota
E ir além,
Até o último minuto da prorrogação
De tudo o que me concederes de vida para gastar.

Rosamares da Maia – 02 de maio de 2014.

Foto de CarmenCecilia

CHÁCARA JARDIM DO ÉDEN ( O PARAÍSO EXISTE )

CHÁCARA JARDIM DO ÉDEM

O paraíso existe... Que encanto!
Visitei cada recanto... Desse pedacinho do céu
Pinheiros abrem alas... Mestre salas da entrada
E uma brisa perfumada... De flores em profusão
São como um clarão... Enlevam-nos e levam
Para um mundo de sonhos... A casa aconchegante
De cômodos amplos como se aguardando a gente
Ah! A cozinha... Com aquela mesa enorme
De enormes reuniões...
Culinária de todos os sabores... Aromas onde a emoção
Dá cor, sabor e o tom... Mescla de dons...
Dali e do barzinho... Um cantinho especial
Avistamos a piscina... Nas azuis águas
Quantas risadas... Brincadeiras! Recordações!
E o relax tão esperado... Descanso! Paz!
E depois de tanta água e sol... Mais abaixo...
O campo de futebol...
O gramado bem cuidado... Para as peladas afinal!
E com a emoção tabelamos com o time do coração!
Prosseguimos e através de uma pequena trilha
Vamos caminhando até a represa.
Deparamos de repente...
Com coqueiros, abacaxis, mangas, limões
Laranjeiras, a parreira de uvas carregada
E plantas exóticas embelezam a caminhada
A natureza aqui se fez faceira... E se revestiu de beleza...
É de prender a respiração... Todo esse paraíso...
Tão bem sortido... Traz um misto de sensações
E boas vibrações...
Na volta avistamos o João de Barro...
E uma borboleta pousa na minha mão
Então pensamos... A natureza tão bela
Esse sossego e gozar desse privilégio
Só pode ser um bom presságio...
E como adivinhando o pensamento
Um arco-íris embeleza o céu...
E faz realmente pensar que no seu final
Há um pote de ouro...
Aguardando-nos com seu tesouro...
Agora aqui da rede observamos tudo...
E assim renovados... Maravilhados!
Reconstruímos nossas forças para voltar
E a rotina do cotidiano enfrentar...

Carmen Cecília
02/01/2011

PS: Dedico esse poema ao meu cunhado Claudio in memorian..., foi quem idealizou e construiu esse recanto mágico...e agora no dia de hoje nos deixa muitas saudades...( 18/08/2011)

Foto de KAUE DUARTE

naquele tempo

Vi no final da estrada
Aquela casa rosada
rodeada de colinas
ao seu redor pinheiros
arbustos e flores
dela vinha um aroma
de fogão a lenha
de comida caseira
de sua chaminé
saiam fumaças e mais fumaças
leves e brancas, rumo ao céu
dali de perto se ouvia o riacho
com suas águas virgens
arvores frutíferas e floríferas
rodeavam todo o cenário
a volta da pequena casa
a imensidão verde de pura relva
onde cantavam os passarinhos
pastavam o gado
onde fazíamos fogueira a noite
contávamos piadas, riamos a toa
falávamos do passado e da simplicidade
poucas coisas eram necessárias para sorrir
poucas eram as preocupações
pois a providência estava ali
no silêncio éramos felizes
não tínhamos luxo nem muitos bens
mais o necessário nos era dado
acordar, agradecer e ser feliz.........(kaue Jessé 26/10/2010*)

Foto de onil

BERÇO NATAL

NASCI NUMA SERRA
NÃO LONGE DO MAR
EU AMO ESTA TERRA
SÓ SONHO EM VOLTAR

BEM JOVEM PARTI
DEIXEI MINHA ALDEIA
SAUDADES VIVI
COM ELA NA IDEIA

MUDEI MINHA VIDA
BEM JUNTO AO MAR
NÃO FOSTE ESQUECIDA
VOU SEMPRE TE AMAR

TU ÉS A NOGUEIRA
ALDEIA TÃO QUERIDA
TU FOSTE A PRIMEIRA
ME DESTE GUARIDA

TENS FLORES NOS TEUS MONTES
ENCANTOS DO MUNDO
CORRE ÁGUA NAS FONTES
DE CRISTAL PROFUNDO

BEM ALTO EM EXPLENDOR
GRALHEIRO QUE ENCANTA
OLHANDO EM REDOR
BELEZA NOS ESPANTA

TEUS PRADOS CONHEÇO
ENCANTAM O OLHAR
EU NUNCA TE ESQUEÇO
DE TÃO LONGE ESTAR

VOLTAR É MEU SONHO
SENTIR-ME FELIZ
DESEJO RISONHO
QUE SEMPRE SÓ QUIS

A VIDA NOS TRÁS
ÁS VEZES SEM QUERER
O SONHO DA PAZ
QUE EM TI É VIVER

TUAS SERRAS CORRER
VER CARQUEJA EM FLÔR
DÁ GOSTO REVER
FLORES DOUTRA CÔR

TU ÉS MINHA TERRA
DE ALCOFRA NOGUEIRA
PLANTADA NA SERRA
VOUZELA Á BEIRA

ADORO TEUS PRADOS
DO RIO Á BEIRA
LÁ PASTAM OS GADOS
SE FAZ SEMENTEIRA

ALCOFRA É SINGELA
SEU POVO VENCEU
CONCELHO É VOUZELA
DISTRITO É VISEU

TENS MATAS FRONDOSAS
DE CARVALHOS PINHEIROS
CEREJEIRAS VISTOSAS
TENS TAMBÉM CASTANHEIROS

TU TRAZES-ME A CALMA
ME ESQUEÇO DA DOR
TE TENHO NA ALMA
GRAVADA DE AMOR

TE LEMBRO ENTÃO
NA POESIA BENDITA
ESTÁS NO CORAÇÃO
MINHA TERRA BONITA

EU VOU-TE LEMBRAR
E ALGUÉM HÁ-DE LER
QUE FOSTE O MEU LAR
NÃO VOU TE ESQUECER

TEUS CAMPOS FLORIDOS
TÃO CHEIOS DE CÔR
ME OCUPAM OS SENTIDOS
DE PAZ E DE AMOR

IMIGRARAM AS GENTES
MAS NÃO FINDARÁS
QUANDO VEM IMIGRANTES
TODA A PAZ TU LHES DÁS

SERÁS SEMPRE ASSIM
TÃO BELA AFINAL
TU FOSTE PARA MIM
O MEU BERÇO NATAL.

26/04/09
ONIL

Foto de onil

CASA DO MONTE

NÃO NASCI NO ALENTEJO
MAS QUANDO POR ELE VIAJO
SINTO UM ENORME PRAZER
JÁ HÁ EM ALGUNS LADOS
PINHEIROS VERDES PLANTADOS
QUE DÁ GOSTO PODER VER

HÀ UNS BONS ANOS ATRÁS
DESCOBRI AQUI A PAZ
NESTE MONTE DE VAQUEIROS
CONHECI NOVAS ALDEIAS
AQUI REFRESCO AS IDEIAS
REVEJO ALGUNS COMPANHEIROS

DE MANHÃ PELA ALVORADA
O SOL DE COR AVERMELHADA
FAZ ADIVINHAR GRANDE CALOR
NESTA TERRA DE SOL QUENTE
O CLIMA É BEM DIFERENTE
OS MONTES TEM OUTRA COR

AS ESTEVAS ESTÃO FLORIDAS
PEGAM-SE ÁS ROUPAS VESTIDAS
QUANDO ANDAMOS ENTRE ELAS
VEEM-SE CARREIROS DAS LEBRES
QUE VÃO DAR A ALGUNS CASEBRES
E AS PERDIZES COMO SÃO BELAS

CORRE-ME O SUOR NO ROSTO
ESTAMOS NO MÊS DE AGOSTO
AQUI O CALOR É IMENSO
DEPOIS DO ALMOÇO É A SESTA
NÃO HÁ TERRA COMO ESTA
AQUI NA VERDADE EU DESCANSO

OS PASSEIOS SÃO SALUTARES
RESPIRAM-SE OUTROS ARES
NESTA TERRA POUCO POVOADA
AQUÉM ALÉM HÁ UM MONTE
MAS CADA UM TEM UMA FONTE
PARA A SEDE SER SACIADA

O MONTE DE VAQUEIROS É PORREIRO
FREGUESIA S. MIGUEL DO PINHEIRO
CONCELHO MÉRTOLA BEJA DESTRITO
HÁ ANOS FOI ISTO QUE EU IMAGINEI
COM ESFORÇO O SONHO REALIZEI
TENHO CASA NUM MONTE BONITO

VIRADA AO SOL-NASCENTE
VEJO-O DE MANHÃ BEM BRILHANTE
PARA MAIS UM DIA DE CALOR
É MAIS UM DIA DE VERÃO
ESTA É A MELHOR ESTAÇÃO
PARA BRONZEAR E DAR CÔR

FOI SORTE REALMENTE
NESTA TERRA DIFERENTE
ESTE MEU MONTE ENCONTRAR
AQUI LABUTEI BEM DURO
MAS TENHO CASA PARA O FUTURO
ESTE É O MEU SEGUNDO LAR

FAMILIA E AMIGOS DE VERDADE
AQUI MATAMOS A SAUDADE
DO AMOR QUE TEMOS NO PEITO
QUEM MINHA CASA VISITAR
AS PORTAS DE PAR EM PAR
ESTÃO ABERTAS A PRECEITO.

17/12/09
ONIL

Foto de onil

QUERER DE ESPERANÇA

EU QUERIA
VER A MINHA ALDEIA
VERDEJANTE E A FLORIR
EU QUERIA
VER AS SUAS GENTES
E NÃO VOLTAR A PARTIR
EU QUERIA
VER ESSES SEUS MONTES COM GIESTAS E PINHEIROS
EU QUERIA, EU QUERIA, EU QUERIA.

VER NA MINHA ALDEIA
A PRIMAVERA A CHEGAR
PASSEAR NOS MONTES
OUVIR AVES A CANTAR
VER AS SUAS FONTES
MINHA SEDE SACIAR
QUANDO VÊM O INVERNO
VER A NEVE A BRILHAR.

EU QUERIA
COMO NOUTROS TEMPOS
ASSISTIR Á DESFOLHADA
EU QUERIA
RECEBER UM BEIJO
POR UMA ESPIGA ENCARNADA
TER MEU LAR
EM NOGUEIRA, UMA ALDEIA NA ENCOSTA DO CARAMULO
EU QUERIA, EU QUERIA, EU QUERIA.

VER NA MINHA ALDEIA
A PRIMAVERA A CHEGAR
PASSEAR NOS MONTES
OUVIR AVES A CANTAR
VER AS SUAS FONTES
MINHA SEDE SACIAR
QUANDO VÊM O INVERNO
VER A NEVE A BRILHAR.

EU QUERIA
TODO O MEU VIVER EM ALCÔFRA ONDE NASCI
EU QUERIA
SÓ MATAR SAUDADES DOUTRO TEMPO EM QUE VIVI
VER AMIGOS
TER O VINHO VERDE Á MINHA MESA E FESTEJAR
EU QUERIA, EU QUERIA, EU QUERIA.

VER NA MINHA ALDEIA
A PRIMAVERA A CHEGAR
PASSEAR NOS MONTES
OUVIR AVES A CANTAR
VER AS SUAS FONTES
MINHA SEDE SACIAR
QUANDO VÊM O INVERNO
VER A NEVE A BRILHAR.

3/9/91
ONIL

Foto de onil

REGRESSO Á ALDEIA

AO REGRESSO Á MINHA ALDEIA
VEIO-ME LOGO Á IDEIA
LENÇOS BRANCOS DA DESPEDIDA
QUE TROUXERAM AOS OLHOS MEUS
LÁGRIMAS DE UM GRANDE ADEUS
NA HORA DA MINHA PARTIDA

VER AGORA ROSTOS CHOROSOS
LEMBRA-ME OS BEIJOS SAUDOSOS
QUE TROQUEI NA DESPEDIDA
DEIXEI A ALDEIA COM SAUDADE
VIM PARA A GRANDE CIDADE
CONQUISTAR A MINHA VIDA

AGORA NO MEU REGRESSO
EM TI ALDEIA EU CONFESSO
A RAZÃO DA MINHA VINDA
RECORDEI A MOCIDADE
QUE ME TROUXE ESTA SAUDADE
SAUDADE QUE AGORA FINDA

PORQUE REGRESSO Á MINHA TERRA
SINTO JÁ O AR DA SERRA
FUSTIGAR OS MEUS CABELOS
ONDE EU DEI OS PASSOS PRIMEIROS
POR ENTRE VERDES PINHEIROS
COMO É BOM VOLTAR A VÊ-LOS

CASAS DE BRANCO CAIADAS
RUAS DE PEDRAS CALCETADAS
A MINHA ALDEIA É ASSIM
CAMPOS FLÓREOS, VERDEJANTES
SERRAS VALES E NASCENTES
MAIS BELO QUE UM JARDIM

DESDE O DIA QUE EU PARTI
EM MEUS SONHOS SÓ EU VI
NUMA SAUDADE TÃO SENTIDA
NUNCA MAIS SENTIR O GOSTO
DESSE PRANTO NO MEU ROSTO
NEM VER LENÇOS DA PARTIDA.

ONIL

Foto de onil

PAISAGEM ETERNA

É NISTO QUE ME INSPIRO
É AQUI QUE RESPIRO
O AR DA SABEDORIA
NA GIESTA BRAVA NASCIDA
NA CARQUEJA FLORIDA
EM TUDO EXISTE POESIA

NO VENTO SUSSURRANDO
PELOS PINHEIROS PASSANDO
É MUSICA NO MEU OUVIDO
AQUI É REAL A NATUREZA
EXISTE REALMENTE BELEZA
AQUI A VIDA FAZ SENTIDO

NESTA ENCOSTA FRONDOSA
EM FRENTE BELA E MAGESTOSA
A SERRA DA ESTRELA EXISTE
AQUI É SAUDAVEL A VIDA
NÃO HÁ TRISTEZA SENTIDA
NEM SEQUER A ALMA É TRISTE

AQUI SINTO A LIBERDADE
MAS DE OUTRO TEMPO A SAUDADE
NO MEU PEITO SE VEM PÔR
ESTA PAISAGEM DIZ-ME MUITO
E NO MEU CORAÇÃO JUNTO
POR ELA EU SINTO AMOR

OLHO EM REDOR VEJO VERDE
ISSO MATA MINHA SEDE
DE INSPIRAÇÃO POR ESCREVER
REALMENTE É VERDADEIRA
A NATUREZA Á NOSSA BEIRA
A SAUDADE FAZ ESQUECER

VEJO AO LONGE VISEU
E TERRAS ONDE VIRIATO VIVEU
ONDE SE TORNOU IMORTAL
CADA POVOAÇÃO É CERCADA
POR MATA DE PINHEIROS FECHADA
FORMANDO A BELEZA NATURAL

MAIS FORTE UIVA O VENTO
TORNANDO FRESCO O TEMPO
ABANANDO OS CARVALHOS
É QUENTE DURANTE O DIA
AO LONGE A NÉVOA IRRADIA
E Á NOITE SE FORMAM ORVALHOS

Á MILHO QUE SE VÊ SEMEADO
COM BANDEIRAS ESPIGADO
EM TERRA FARTA E MACIA
EXISTEM BONS CASTANHEIROS
FAZENDO GRANDES SOMBREIROS
QUE DO CALOR NOS ALIVIA

OLHO E VEJO OS CABEÇOS
QUE PARECEM ADEREÇOS
DE UMA PAISAGEM ENCANTADA
AS GIESTAS BRAVAS NASCEM
NA PRIMAVERA FLORESCEM
COMO UMA TELA PINTADA

É AQUI QUE ME SINTO BEM
QUE A INSPIRAÇÃO ME VEM
E ME CONSIGO EXPRIMIR
ESTA É A MINHA TERRA AMADA
QUE A ALMA ME DEIXA INSPIRADA
E O CORAÇÃO ME FAZ SORRIR.

31/08/09
ONIL

Foto de HELDER-DUARTE

Monchique

E vi um tempo, sem tempo.
Tempo de eternidade, sem cansaço!
O vento parou. Não há mais fracasso,
Para todo o sempre...
Porque as amendoeiras, do Algarve, voltaram.
E há flores, nelas lá!...
E os laranjais floresceram!...
Também em Leiria, os desaparecidos, pinheiros voltaram.
Em Monchique, o jardim da Portela do Cano, floresce.
As açucenas, já perfumam!...
Na roseira, a rosa cresce.
E no Vale do Linho,
Como em Monção, nos canteiros e socalcos,
Há lírios, que crescem...
Os campos de cevada e trigo,
São grandes e muitos,
Como no tempo, do tempo, antigo...

Foto de Rosinéri

SOLIDÃO

Estou só Senhor
Estou sempre só de tudo o que me rodeia.

Só no meio da multidão
Mas sobretudo estou só do Mar
Que me dá vida e do
Sol que me dá calor
Só! só da família que me criou
Só! só do cheiro dos pinheiros e
Dos eucaliptos
Da maresia e
Da terra lavrada

Estou só Senhor
Mas sobretudo estou sempre só
Quando algo me faz o
Coração chorar e a
Alma se escurece

Só! quando de pés e mãos atada
Não consigo dar um passo
Só! só nas grandes e pequenas caminhadas
Nas grandes e pequenas decisões

E até só! nas grandes e pequenas encruzilhadas

Onde a vida e a morte se espreitam
E onde tudo o que sou
Está frente a frente
Com aquilo que eu não sou.

Onde o que eu posso ser
O que eu sou realmente
O que eu julgo ser
O que eu sou visto ser
Se encontram num só ser
Dando-me este sentir
De imensa solidão
Que até julgo sentir que
De ti Senhor tambem

ESTOU SÓ

Páginas

Subscrever Pinheiros

anadolu yakası escort

bursa escort görükle escort bayan

bursa escort görükle escort

güvenilir bahis siteleri canlı bahis siteleri kaçak iddaa siteleri kaçak iddaa kaçak bahis siteleri perabet

görükle escort bursa eskort bayanlar bursa eskort bursa vip escort bursa elit escort escort vip escort alanya escort bayan antalya escort bayan bodrum escort

alanya transfer
alanya transfer
bursa kanalizasyon açma