Verdade

Foto de Graciele Gessner

As Ilusões. (Graciele_Gessner)

A vida não é feita apenas de verdade, todos os dias estamos sujeitos aos enganos, as amargas ilusões.

No entanto, as ilusões são traiçoeiras, nos tornam reféns, nos aprisionando em algo não real, fazendo-nos acreditar em algo que muitas vezes não é.

As tais ilusões que a vida nos apresenta conseguem nos enganar a tal forma que ultrapassa a nossa inteligência, sucumbe toda a nossa razão de ser e pensar.

Se pudéssemos evitar as ilusões talvez jamais sofrêssemos, porém, nos faltaria o aprendizado da vida. As ilusões querendo ou não, fazem parte da nossa evolução como ser humano.

Aprendi que a ilusão é passageira, ela apenas permanece se desejarmos viver de miragens...

25.07.2010

Escrito por Graciele Gessner.

*Se copiar, favor mencionar a devida autoria. Obrigada!

Foto de jessebarbosadeoliveira27

Á MARGEM DA EQUAÇÃO DA ALEGRIA

Lá fora,
A chuva molha o asfalto;
Aqui --- dentro de meu peito,
A imensurável savana indomável ---
Sinto-me perpétuo amanhecer calcinado.

Tenho tantas dúvidas
Pesando sobre meus ombros:
Ah, a mente prefere, entretanto,
O elixir da solar primavera
Á indigesta verdade impressa
Nas dolentes páginas gélidas
Do inexorável inverno-escombro.

Quero chegar ao cume
Da montanha dos sonhos:
Pegar seus atóis e espólios
Á mão do arco-íris-estanho,
Convertendo-os em estela de ouro
Ou num esplendoroso sol de titânio.

Todavia,
Quando regresso
Desta tão libertária viagem-gerânio,
Novamente me encontro
Aprisionado em nosso cotidiano-escafandro:

Aí, então,
Eu me readapto
E me rearranjo,
Esperando que um dia talvez
A nossa consciência
Reduza a pó
O cárcere-verdugo
Da sua Fogueira-Soprano,
Tornando-se --- enfim ---
O eterno, libérrimo, belo,
Etéreo e soberano
Pégasus-Oceano!

JESSÉ BARBOSA DE OLIVEIRA

Foto de jessebarbosadeoliveira27

Á MARGEM DA EQUAÇÃO DA ALEGRIA

Lá fora,
A chuva molha o asfalto;
Aqui --- dentro de meu peito,
A imensurável savana indomável ---
Sinto-me perpétuo amanhecer calcinado.

Tenho tantas dúvidas
Pesando sobre meus ombros:
Ah, a mente prefere, entretanto,
O elixir da solar primavera
Á indigesta verdade impressa
Nas dolentes páginas gélidas
Do inexorável inverno-escombro.

Quero chegar ao cume
Da montanha dos sonhos:
Pegar seus atóis e espólios
Á mão do arco-íris-estanho,
Convertendo-os em estela de ouro
Ou num esplendoroso sol de titânio.

Todavia,
Quando regresso
Desta tão libertária viagem-gerânio,
Novamente me encontro
Aprisionado em nosso cotidiano-escafandro:

Aí, então,
Eu me readapto
E me rearranjo,
Esperando que um dia talvez
A nossa consciência
Reduza a pó
O cárcere-verdugo
Da sua Fogueira-Soprano,
Tornando-se --- enfim ---
O eterno, libérrimo, belo,
Etéreo e soberano
Pégasus-Oceano!

JESSÉ BARBOSA DE OLIVEIRA

Foto de rodrigolost

Amor

amor!
sentimento inesplicavel
que nascer quando menos percebemos,
é um sentimento mais puro e verdadeiro que pode existir.

o amor é encontro de dois coração unido em um só fundamento,
o amor é sonha acordado,
é sentir o coração despara,sentir o frio tomar conta das mãos,
é sentir as pernas treme,
é entende quem esta amando.

o amor !
nele existe apenas dois caminhos
um num qual em todo acreditamos
que a vida passa a ser um sonho
onde lar, construimos planos,fantasias

o outro onde á o medo
a verdade de sabe que o amor não se basear apenas em sonhos
e sim na realidade
onde o perfeito nao existir
onde sonhos são apenas sonhos

o amor?
uma palavra pequena
mais com um valor imenso
acho que os que realmente amam
são capaz de entende o que signfica essa palavra tão bonita
e tão bonito de ser viver

o amor é um sentimento que merece respeito
que precisa ser verdadeiro pra ser perfeito
e se o perfeito não existir
cabe aos amados sabe fazer existir

se acreditamos que somos capazes de ser ou fazer alguem perfeito
basta entende o coração e o amor do outro
fala te amo em vão não é acha a perfeição
fala te amo com o coração ai sim é tenta acha essa perfeição.

Por: Rodrigo

Foto de onil

FALAR DO AMOR

PENSEI ESCREVER SOBRE O AMOR
COMO ELE NA NOSSA VIDA TEM VALOR
FALAR COMO ÁS VEZES É ATERRADOR
E NA NOSSA VIDA NOS CAUSA DOR
COMO ÁS VEZES SE VIVE COM ARDOR
E BRILHANTE SERVE DE ACENDEDOR
DE UMA CHAMA NO PEITO COM CALOR
COMO ÁS VEZES SE TORNA ABORRECEDOR
E AO MESMO TEMPO SE TORNA ENCANTADOR
COM ÁS VEZES QUASE NÃO TEM COR
E NOUTRO MOMENTO É TERNO E BICOLOR
COMO ÁS VEZES SE VIVE COM FULGOR
E OUTRAS SE FAZ POR FAVOR
ÁS VEZES É FEITO DE HUMOR
OUTRAS NA VIDA É DESTRUIDOR
ÁS VEZES VIVE-SE COMO ACTOR
OUTRAS FAZ-SE COMO ADMIRADOR
JÁ SE VIVEU DE MANHÃ NO ALVOR
E TANTAS VEZES NO MOMENTO DO SOL-PÔR
JÁ FOI POR VEZES COMOVEDOR
JÁ SERVIU PARA POESIA COMPOR
JÁ SE VIVEU COMO CONCILIADOR
E OFERECIDO COMO DE SANGUE UM DADOR
IMAGINEI-O COM GRANDE ESPLENDOR
MAS NALGUNS LADOS EU VI DESAMOR
JÁ O IMAGINEI EM ESTERTOR
E TAMBÉM EM GRANDE FUROR
JÁ SE VIVEU SEM QUALQUER PUDOR
E TAMBÉM COM ALGUM PAVOR
COLHE-SE QUASE COMO UMA FLÔR
DEVE-SE DEIXAR VOAR LIVRE COMO UM AÇOR
ELEVA-SE NO PEITO COMO UM ASCENSOR
E NO CORAÇÃO SE VIVE COM CLAMOR
PORQUE O AMOR ÁS VEZES É DEMOLIDOR
E DA CERTEZA DAS CORES NÃO É CONHECEDOR
PENSEI SER GRANDE COLECIONADOR
E O AMOR VIVER AVASSALADOR
MAS APENAS SOU UM POBRE COLECTOR
COM POUCO ESPAÇO PARA ARQUIVADOR
O AMOR É UM HISTORIADOR
E DE VIDAS UM INVASOR
ÁS VEZES É UM ILUMINADOR
E OUTRAS VEZES UM FALSIFICADOR
NA NOSSA VIDA PODE SER ABONADOR
E DE OUTRO CORAÇÃO UM ABRIDOR
PARA DE PAIXÃO SER UM COBRADOR
O AMOR PODE SER ASSOLADOR
E DE MIL DESEJOS O SONHADOR
O AMOR É UM GRANDE CALUNIADOR
E POR VEZES PEQUENO CHALACEADOR
O AMOR NA VIDA É COMO UM COMPOSITOR
MAS TAMBÉM PODE UMA VIDA DECOMPOR
O AMOR É UM SEMEADOR
E ONDE SEMEIA É TUDO TRICOLOR
O AMOR É COMO DA ARMA O PERCUTOR
QUE PICA O SONHO E É SEMPRE TENTADOR
ÁS VEZES NA VIDA É UM SIMULADOR
E NÃO SE COMPARA A UM TENOR
O AMOR NEM SEMPRE TEM SABOR
MAS VIVE-SE POR SER SEDUTOR
TAMBÉM ESTA É A VERDADE A SUPOR
O AMOR É SEMPRE INOVADOR
E DEIXA-NOS UM BEM-ESTAR INTERIOR
AO MESMO TEMPO É UM ISOLADOR
ÁS INJURIAS AOS RUMORES E AO RANCOR
O AMOR É UM TRANSMISSOR
DA PAIXÃO A QUE NOS FAZ EXPÔR
MAS A GRANDES TEMPORAIS SE SOBREPÔR
O AMOR É NOS CORAÇÕES UM NAVEGADOR
É COMO NO ALTO MAR UM CRUZADOR
PORQUE É LIVRE E NAVEGA SEM TEMOR
O AMOR É COMO UM TECEDOR
E A TEIA URDE SEM TREMOR
O AMOR É CONTROLADOR
E DE MIL EMOÇÕES DOMADOR
CONSEGUE DESDE IDADE JUNIOR
VIVER EMOÇÕES E PAIXÕES ATÉ SÉNIOR
O AMOR É UM ESTABILIZADOR
E NUNCA POR MAL UM TRAIDOR
O AMOR NÃO VIVE DE IMPUDOR
MAS SEMPRE SE MOSTRA REBATADOR
O AMOR NÃO PODE SER ESPECULADOR
E UMA POESIA DE PAIXÃO DESCOMPOR
O AMOR NÃO TEM TRADUTOR
E SEM FALAR CONSEGUE SER DELATOR
O AMOR NA VIDA É COMPENSADOR
PORQUE NOS ALEGRA COMO UM CANTADOR
NÃO QUERO TENTAR SER PROFESSOR
NEM TÃO POUCO PROVOCADOR
MAS SIM UM SIMPLES E MERO ESCRITOR
PARA O AMOR PENSEI UM LOUVOR
MAS QUE SIRVA DE REFLECTOR
Á MÁGUA QUE NÃO SE PODE TRANSPOR
PENSEI SOMENTE SER O AUTOR
DESTE POEMA QUE FALA DO AMOR
E DE TODA A PAIXÃO QUE É ELE O FUNDADOR

29/09/08
ONIL

Foto de onil

LEMBREI-ME QUE SOU POETA

EU LEMBRO TEMPOS ATRÁS
QUANDO AINDA ERA RAPAZ
EM VERSOS RIMAVA AO AMOR
SEI QUE ESSE TEMPO NÃO VOLTA
MAS O FUTURO ME APONTA
ESCREVER AINDA COM MAIS VALOR

NÃO ESCREVO INVENÇÕES
MAS FALO DE RECORDAÇOES
QUE DESCREVEM AMORES PASSADOS
DEDIQUEI EM LIVROS ESCRITOS
POEMAS DE AMOR TÃO BONITOS
QUE FICAM PARA SEMPRE GRAVADOS

ESCREVI A CONTAR A HISTÓRIA
DE UM GRANDE AMOR DE GLÓRIA
FICOU NO MEU PEITO MARCADO
NUNCA DEIXEI DE PENSAR NELE
A MINHA BOCA FICOU A SABER A FEL
E MEU CORAÇÃO DESTROÇADO

HOJE SOU HOMEM MADURO
NÃO SABENDO O MEU FUTURO
ESCREVO APENAS AO PASSADO
NÃO TENHO DUVIDAS NO AMOR
MAS SEI QUE NOS CAUSA DOR
E DEIXA O CORAÇÃO MAGUADO

OUTROS AMORES VOU SONHANDO
E AOS POUCOS LIBERTANDO
NOS VERSOS A FANTASIA
SINTO-ME BEM AO ESCREVER
E SONHO QUE ALGUÉM HÁ-DE LER
TUDO O QUE ESCREVO NA POESIA

HOJE INSPIRADO ME SENTI
NA MINHA MENTE REVI
COISAS QUE POR MIM PASSARAM
AMORES SEM PRECONCEITO
MAS QUE FICARAM EM MEU PEITO
GRAVADOS NÃO SE APAGARAM

Á MUITOS ANOS SENTI
MAIS TARDE ME CONVENCI
QUE ERA POETA A VALER
ESCREVI POESIAS DE AMOR
ALGUMAS DE GRANDE VALOR
QUE EU NUNCA IREI ESQUECER

LEMBREI-ME QUE SOU POETA
HOJE TENHO A MENTE DESPERTA
EXISTE INSPIRAÇÃO NELA
POR ISSO ESCREVO ESTE POEMA
PARA LEMBRAR CADA SENA
DA VIDA QUE É CURTA E BELA

ESCREVI POESIA AO FADO
E SENTI NO PEITO GRAVADO
A ALEGRIA DE SER ARTISTA
OUVIR A GUITARRA GEMER
ENTROU PROFUNDO NO MEU SER
E FEZ-ME SENTIR FADISTA

NUNCA ME SENTI NEM ATREVO
VAIDOSO EM TUDO O QUE ESCREVO
IMAGINO QUE TEM CERTO VALOR
SINTO É VERDADE REALMENTE
QUE RIMANDO PALAVRAS SOMENTE
A MINHA ALMA SENTE PRAZER E AMOR

TUDO O QUE ME FAZ BEM SENTIR
É PODER AO STRESS FUGIR
ESCREVENDO E MAIS TARDE RECORDAR
ADORO E PROFUNDO ME DELEITO
QUANDO HÁ INSPIRAÇÃO NO PEITO
E POSSO NUM POEMA GRAVAR

17/06/08
ONIL

Foto de fabricioadriel

Retrato

Quando vejo seu retrato em algum lugar
me vem na memoria
a nossa historia.

Tudo isso foi aprendizado
os erros que cometemos
hoje percebemos.

Foi coisa de adolescente
mais pra mim
ainda esta presente.

Porque não dá para se apagar
um sentimento quando é verdadeiro
sempre terá o seu lugar.

As palavras tem seu significado
o que mais significa pra mim
é estar do seu lado.

Quando te vi
foi algo inesquecivel
fiquei tão apreensivel.

E esperando o tempo passar
só para ve-la novamente
naquele mesmo lugar.

Mas voce não apareceu
quando ia embora
adivinha o que aconteceu.

Ela chegou com aquele sorriso encantador
eu não queria demonstrar
mas isso que sentia
só poderia ser amor.

Fomos nos conhecendo
a distancia tentou nos distanciar
mas eu sempre soube
que nada ia nos separar.

Quando vejo esse retrato
só prova o que sempre achamos
porque na verdade nós sempre se amamos.

Foto de jessebarbosadeoliveira27

A LIRA DA HIPOTERMIA

A atmosfera fria
Prepondera
No corrente dia,

No entanto,
Os pensamentos
Não aderem
Ao império do mármore:

A bem da verdade,
São vulcânicos desertos
Do Saara e do Mojave!

A atmosfera fria
Prepondera
No corrente dia:

Penso nos entes
De antártico
Coração transformando
Mares majestosos
De candura e crisálida
Em infinitas úlceras multiplicadas
Cuja missão é criar bactérias
Quais sepulcralizam a alma.

A atmosfera fria
Prepondera
No corrente dia:

Não obstante
A brisa malina,
Os condôminos de rua
Deitam ---
Prematuramente ---
Na sepultura
Ao se tornarem
Almoço ou janta
Da nossa venerável
Sociedade fraternal,
Nobre, magnânima, humana!

A atmosfera fria
Prepondera
No corrente dia:

A tristeza gélida
Empedra a lareira
Dos solares sentimentos,
Matando os sonhos
E seus rebentos.

A atmosfera fria
Prepondera
No corrente dia:

Nada perto ou equidistante...
Nada ao longe...
Nada aquém...
Nada além
De hipotérmicos,
Decrépitos
E esqueléticos
Horizontes!
JESSÉ BARBOSA DE OLIVEIRA

Foto de rodrigolost

amigos X amizade

meus amigos,pessoas que jamais me deixarão só.
com eles por muito tempo vivi.
muitos se forão,deixando apenas suas lembranças
aquele amigo que rir sempre com você,
aquele que segura sua mão quando você desanimar
aquele que adora zoar ,
aquele que te aconselhar,que te abranca e que fala o que precisa ouvir.
aquele que se foi mais nunca será esquecido.

esses amigo que são tão diferente,
que juntos construimos uma grande amizade
que onde quer que esteja sempre ira lembra
amigo de verdade nunca termina uma amizade apenas brigam,
pra depois ir ate o outro pra pedir desculpas .

e isso que fortalece os amigos, as amizades
que fazem construir sonhos
que fazem planos que lar num futuro conte as historias dessas amizades prós próprios filhos.
e contando aos seus filhos com um sorriso num rosto e com lágrimas de saudade.

as lembranças mostre aos seus filhos o quanto foram importantes um pra o outro.
esse plano apenas amigos de verdade são capaz de fazer...

Por: Rodrigo

Foto de Luiz Islo Nantes Teixeira

O MELHOR FOI ACORDAR

O MELHOR FOI ACORDAR
(Luiz Islo Nantes Teixeira)

Eu imaginei na minha cabeca
Um sonho da grandeza
De como seria bom te amar
De construir muitas pontes
De remover todos os montes
Que te impediam de passar

Eu imaginei a casa na floresta
Onde a harmonia faria festa
Pra meu coracao festejar
De cuidar bem de nossa casinha
Onde voce seria a unica rainha
Onde ninguem mais poderia reinar

Eu imaginei muitos pequeninos
Tantos meninas ou meninos
Crescendo saudaveis no nosso lar
De leva-los orgulhoso a escola
Os meninos aprendendo a jogar bola
E as meninas aprendendo a cozinhar

Eu imaginei mas de verdade
E que toda a felicidade
Podesse sempre me acompanhar
De viver sorrindo sempre
Escancarando meu sorriso contente
Sem que nada pudesse me abalar

Mas quem sou eu diante do destino
Ou diante do desatino
De um coracao enganador
Um coracao de pura frieza
Que paga com toda tristeza
Por tudo que meu coracao se doou

Eu imaginei um sonho raro
Que me custou tao caro
Que faco questao de esquecer
E me amar um pouco mais
E de buscar a minha propria paz
Pelo tempo que tenho pra viver

Eu apaguei da minha cabeca
Todo o sonho da grandeza
De como me enganei ao te amar
Refiz todos os meus caminhos
Esqueci todos os seus carinhos
Foi melhor acordar

© 2010 Islo Nantes Music

Páginas

Subscrever Verdade

anadolu yakası escort

bursa escort görükle escort bayan

bursa escort görükle escort

güvenilir bahis siteleri canlı bahis siteleri kaçak iddaa siteleri kaçak iddaa kaçak bahis siteleri perabet

görükle escort bursa eskort bayanlar bursa eskort bursa vip escort bursa elit escort escort vip escort alanya escort bayan antalya escort bayan bodrum escort

alanya transfer
alanya transfer
bursa kanalizasyon açma