Pais

Foto de onil

FILHO PRÓDIGO

PASSAM AS HORAS DO DIA
VOLTAM AS HORAS DA NOITE
SOZINHO SEM ALEGRIA
NÃO HÁ ALMA QUE ME ACOITE

MAIS UMA NOITE DE AMARGURA
CUMPRO ASSIM O MEU CASTIGO
PORQUE PARTI Á AVENTURA
E DEIXEI O MEU ABRIGO

VIVO SEM PAZ
DENTRO DO MEU CORAÇÃO
PARTI QUANDO ERA RAPAZ
ARREPENDIDO PEÇO PERDÃO

SEM PENSAR MAIS
ABANDONEI MEU ABRIGO
DEIXEI MEUS PAIS
E AQUELE LAR TÃO MEU AMIGO

AI COMO ESTOU SEM ALENTO
POR VIVER A VAGUEAR
QUE SAUDADES DOUTRO TEMPO
E A PAZ DO MEU DOCE LAR

QUIS CORRER CONHECER MUNDO
SEM NOS MEUS PAIS MAIS PENSAR
DEIXEI DE SER VAGABUNDO
HOJE VOLTEI PARA FICAR

UM FILHO PRÓDIGO
QUE VOLTOU PEDE PERDÃO
POR SER POBRE E SER MENDIGO
TEM AMOR NO CORAÇÃO

VIVO COM PAZ
E O CARINHO DE MEUS PAIS
PARTI QUANDO ERA RAPAZ
VOLTEI NÃO PARTO MAIS

ONIL

Foto de onil

DOCELIMA

CHAMAVA-SE DOCELIMA
REZA A HISTÓRIA AQUI EM RIMA
NOS VERSOS DESTA CANÇÃO
VIVIA SÓ POBREZINHA
E QUANDO VINHA A NOITINHA
SENTIA A SOLIDÃO

TÃO CEDO PERDERA OS PAIS
UM DESGOSTO QUE JAMAIS
DO SEU PEITO SAIU
OCUPOU-A A MELANCOLIA
E PASSAVA TRISTE O DIA
SEU OLHAR NÃO MAIS SORRIU

ENTÃO TRISTE CANTAVA
E QUEM SUA VOZ ESCUTAVA
SENTIA SUAS DORES
ERA LINDA A SUA VOZ
HERANÇA DE PAIS E AVÓS
QUE TAMBÉM FORAM CANTORES

COSTUMAVA IR LAVAR
SUA ROUPA E A CANTAR
NA FONTE SE ENTRETIA
E A VELHA FONTE GUARDAVA
OS SEGREDOS QUE ELA CANTAVA
NINGUÉM MAIS DISSO SABIA

ERA TRISTE O PENAR DELA
QUE EM SUA VOZ TÃO BELA
REVELAVA MIL TORMENTOS
SUA ALMA DESGUARNECIDA
DE QUEM A TROUXE Á VIDA
NÃO ESQUECEU NEM POR MOMENTOS

DOCELIMA ERA POBRE
MAS TINHA UM CORAÇÃO NOBRE
DE TERNURA E BONDADE
E A VELHA FONTE COITADA
CHORA AGORA MAGUADA
COM A SUA INFELICIDADE

DOCELIMA JÁ PARTIU
ALGUÉM A DESCOBRIU
JÁ FRIA NO SEU LEITO
O RETRATO DE SEUS PAIS
QUE ELA NUNCA ESQUECEU MAIS
APERTADO CONTRA O PEITO

O OLHAR QUE NÃO VIVIA
PELA DOR QUE A CONSUMIA
PARECIA ENTÃO A SORRIR
A SEUS PAIS QUE AMAVA TANTO
A RAZÃO DO SEU TORMENTO
POR FIM SE FOI UNIR

QUEM PASSAR AQUELA FONTE
NA LINDA ALDEIA DO MONTE
NEM SEQUER IMAGINA
OS SEGREDOS ALI CANTADOS
DOS TORMENTOS PASSADOS
NA VIDA DE DOCELIMA

NUNCA EM SI PERDEU A ESPERANÇA
PELOS PAIS SEU AMOR CRIANÇA
MANTEVE SUA PAIXÃO
EIS A HISTÓRIA TÃO SINGELA
DE UMA MOÇA QUE ERA BELA
TINHA NO PEITO A SOLIDÃO

QUE LUTOU SEM GANHAR NADA
DESTA VIDA AMARGURADA
NEM TÃO POUCO AMOR MATERNO
GANHOU SIM DIREITO AOS CÉUS
COM SEU PAIS JUNTO A DEUS
O SEU LAR SERÁ ETERNO

ONIL

Foto de Graciele Gessner

Saindo de Casa. (Graciele_Gessner)







Sinceramente, nunca pensei na questão de sair de casa. Porém, nos últimos anos tenho pensado em ter o meu próprio espaço, sem interferências, sem controle das saídas e horário que volta. Nos meus avançados anos, não conheço bem o que seja a tal liberdade. Às vezes dá até medo de sair sozinha, por estar sempre adaptada nas mesmas companhias.

Sair de casa não é uma questão fácil, pois se perde a comodidade. O aconchego que existe na casa dos pais não terá onde for morar – ainda mais se for morar sozinho.

Outra questão a ser mencionada é quando saímos de casa quando casamos, até ali é uma questão natural da vida. Difícil é admitir o filho sair de casa para morar sozinho. Vejo tantos pais desesperados quando os filhos decidem ter a sua própria vida, que receio em fazer o mesmo. Estou neste patamar, quero ter o meu espaço, a minha vida.

A escolha de sair de casa é muitas vezes promovida com uma guerra emoção dos pais, mas os filhos têm o direito de conhecer o mundo - mesmo que os pais não aprovem.

É melhor sofrer logo no início, do que depois quando não tivermos para onde pedir socorro. Pois um dia, nossos pais não estarão mais ao nosso lado...

17.02.2010

Escrito por Graciele Gessner.

*Se copiar, favor mencionar a devida autoria. Obrigada!

Foto de onil

É ASSIM A MINHA TERRA

VOLTEI A PASSEAR NESTAS TERRAS
VI FLORES LINDAS NAS SERRAS
E DE SAUDADES ME ENCHI
LEMBREI TEMPOS DA MOCIDADE
EM QUE ASPIREI A LIBERDADE
NESTA ALCOFRA ONDE NASCI

VI CARQUEJA E O SEU DOIRADO
CÔR QUE NASCE EM QUALQUER LADO
É DA SERRA INFINDA BELEZA
OUTRAS CORES HÁ PELOS MONTES
ÁGUA FRESCA CORRE NAS FONTES
ASSIM É BELA A NATUREZA

JÁ VI NOS CÉUS A ÁGUIA VOANDO
NOS MONTES O MELRO CANTANDO
ESTA PAISAGEM ME ESPANTA
É COMO UMA CONCHA ESTA TERRA
Á VOLTA TEM LINDA SERRA
COM FLORA QUE ME ENCANTA

A ÁGUA NO RIO CORRENDO
ESPUMA BRANCA VAI FORMANDO
LEMBRANDO UM RENDILHADO
NO RIO DA BOUÇA SAUDOSO
FOI TEMPO MARAVILHOSO
QUE FICA NA MENTE GRAVADO

LEMBRO TEMPOS DE INFANCIA
NÃO ERA LONGE A DISTANCIA
DA MINHA ALDEIA AOS TAPADOS
NO RIO A ÁGUA PURA DESLIZAVA
A SEDE SAUDAVEL SACIAVA
RECORDAÇÃO DE TEMPOS PASSADOS

DO CIMO DO CABEÇO CARMOL
VI O ESPLENDOROSO PÔR-DO-SOL
Á SUA BELEZA FIQUEI PREGADO
JÁ CORRI TERRAS DO MEU PAIS
MAS SÓ AQUI ME SINTO FELIZ
NÃO QUERO VIVER NOUTRO LADO

QUERO SENTIR O AR NO ROSTO
SUAR COM O CALOR DE AGOSTO
PORQUE ISSO ME DÁ PRAZER
A MINHA ALDEIA É TÃO LINDA
ESSA BELEZA NÃO FINDA
NINGUÉM DELA VAI ESQUECER

LEMBRO-A EM POEMAS ESCRITOS
FALO DE SITIOS BONITOS
QUE DÃO GOSTO EM VISITAR
A MINHA ALDEIA É CERCADA
POR CARQUEJA AMARELADA
NA SERRA QUE A ESTÁ A RODEAR

NA PRIMAVERA SEUS PRADOS
POR VERDURA ORNAMENTADOS
FAZEM-NA SEDUTORA E LINDA
A QUEM POR AQUI PASSAR
ESTA BELEZA VAI AGRADAR
E A SUA VISITA NÃO FINDA

CADA ESTREITA CALÇADA
DÁ UMA HISTÓRIA CONTADA
DO POVO QUE NELA VIVEU
PORQUE AQUI NASCERAM E AMARAM
NAS TERRAS DURO TRABALHARAM
MAS ALGUÉM NUNCA OS ESQUECEU

SOU POETA E TENHO AMOR
Á MINHA ALDEIA E DOU VALOR
A TODOS QUE AQUI NASCERAM
QUEM FICOU TEVE A CORAGEM
E ESTA É A MINHA HOMENAGEM
AOS QUE NA NOGUEIRA VENCERAM

MAS A TODOS EM GERAL
QUE DAQUI SÃO NATURAL
ESTE POEMA DEDICO
EU POR MIM SONHO VOLTAR
E PODER SEMPRE VISITAR
NOGUEIRA E A VILA-DO-PICO

26/05/09
ONIL

Foto de Graciele Gessner

Família. (Graciele_Gessner)






Falar de família, é não falar de muitos, é apenas falar da minha mãe e de pessoas amigas. Não tive o privilégio de ter uma família convencional, mas tive uma mãe capaz de educar uma filha que pudesse enfrentar o mundo.

Dias atrás, perdi uma tia que tive pouco convívio, mas que me aproximei sem pedir licença, sem falar nada para a minha mãe. Queria evitar mais problemas na família, que por hora, anda em guerra desde que o meu avô materno faleceu. Bem, qual é a família que não se estranha? Sempre tem uma guerra, um mal-entendido que ninguém dá o braço a torcer para rever os motivos.

É por estas e por outras que escrever sobre família, é como se tivesse dando um tiro pela culatra. Ao menos sei que a minha parte fiz. Se necessário, sempre farei o que for possível. Obviamente, hoje tenho a minha própria personalidade, os meus ideais, e se precisar ignorar qualquer parentesco que não faz nenhuma diferença, eu ignoro. Pois, aprendi que não sou saco de pancada para ficar levando soco de quem nunca esteve ao meu lado.

A família para mim é a minha mãe e as pessoas que tenho apreço... Na falta da família, procuramos substitutos. Sem falar das famílias adotivas que fazem um importante papel na sociedade quando pais irresponsáveis abandonam seus filhos. É claro, que nesta eventual “fatalidade”, sempre terá os dois lados da história.

Falar da família é mexer no íntimo de cada pessoa. Família é um alicerce intocável em muitos casos.



12.02.2010

Escrito por Graciele Gessner.


*Se copiar, favor mencionar a devida autoria. Obrigada!

Foto de Graciele Gessner

Etiquetas e Boas Maneiras. (Graciele_Gessner)






Sabe-se perfeitamente que as boas maneiras se resumem na boa educação recebida em casa. Obviamente que existem casos que não procedem, pois muitos ficam a deriva pelos pais sem noção, ignorando as etiquetas e as boas maneiras.

Ao receber tal sugestão de tema, me deu certo calafrio, já que o tema é abrangente e sempre acabamos esquecendo de citar algum item. Entretanto, é importante recordar de algumas regras de educação, que nos tempos atuais parecem estar em desuso. Não sou conhecedora do assunto, mas algumas etiquetas de que utilizo farei menção.

Começo citando os gestos no qual se deve ter o cuidado nos excessos de gesticulações, pois falamos com a boca e os gestos corporais podem em muitos casos expor-nos ao ridículo.

Outro erro muito comum é falar alto demasiadamente. Não tem necessidade de querer impor a sua autoridade perante outra pessoa. Falar alto além de ser irritante é grotesco. De momento só existe dois motivos para fazê-lo, no telefone caso tenha problema na ligação ou se a pessoa realmente não ouve tão bem. Tirando estas duas ideias, não vejo explicação cabível para alterar o volume da voz. Sem esquecer de mencionar que é prejudicial para a nossa própria voz quando aumentamos o seu timbre.

Algo realmente tedioso e que me deixa horrorizada é quando uma pessoa fica fungando o nariz, sabe que está gripada/resfriada, mas fica sonorizando tudo aquilo. O correto e até agradável é soar o nariz de forma reservada. Tenho certeza que os meus ouvidos agradecerão!

Uma etiqueta muito importante é a pontualidade, para mim é o básico, praticamente fundamental. Desde criança, quando estava nos meus primeiros anos de seriação, sempre gostei de chegar com antecedência a escola. Atualmente, nada mudou – seja no trabalho, na faculdade ou qualquer outro lugar. Foram às raras vezes que me atrasei se não tivesse motivos. Acho um desrespeito mortal em não ser pontual. Imagine uma pessoa que não consegue ser ao menos pontual, isso denota que é uma pessoa desorganizada que não sabe planejar o seu tempo e deixa que as coisas cheguem ao caos. Sem falar que muitas vezes desrespeita outras pessoas que estão a te esperar.

Seguindo outro item muito importante, é o bom-senso da discrição. A arte de ser discreto é um quase complemento do primeiro item, em questão de gestos excessivos. No entanto, ser discreto é ser capaz de passar num lugar e não ser percebido. Além de ser elegante, é admirável uma pessoa que sabe ser discreta.

Conclui-se então, que as boas maneiras são atitudes simples que muitas vezes por descasos não valorizamos. Uma dica: saudar as pessoas com “bom-dia, boa-tarde, boa-noite” é o início de interação com as pessoas, além de fazer com que o seu dia se torne algo prazeroso. As atitudes estão nestas pequenas ações, mas muitos não dão o devido valor. Por que não começar hoje uma atitude diferente? Por que não começar a usar estas básicas ideias de educação ao nosso favor? Pense nisso.



11.02.2010

Escrito por Graciele Gessner.



*Se copiar, favor mencionar a devida autoria. Obrigada!

Foto de Edson Milton Ribeiro Paes

2012 "ABERTURA CONSCIENCIAL"

“2012”

“ABERTURA CONSCIENCIAL”

A abertura que se dará as 21 horas do dia 21/12/2012, será
A de numero 197 da era moderna da terra. Temos apenas o registro da ultima ocorrência, todas as outras foram propositalmente apagadas da historia por conta da igreja que segundo suas convicções, e eu as acho um desastre, abalariam os habitantes com as prováveis conclusões que tais informações despertariam em todos.

Joseph Numissmann em seus estudos no começo do século 20, por volta de 1917 se deparou com a “ABERTURA CONSCIENCIAL DE 2012”, a terra não sofrerá abalos devastadores a mais do que já acontece comumente , as hecatombes anunciadas não passam de sensacionalismos, mas em contrapartida as grandes mudanças será no nível de consciência dos habitantes da terra.
Um terço da população terrena sofrerá de distúrbios neurológicos causados peça aceleração da inclinação do eixo da terra, causando com isso uma exposição diferente da que estamos acostumados a sentir pelo magnetismo da terra.
Os outros dois terços restantes se dividirão entre espectadores e protagonistas das mudanças.

O que hoje testemunhamos e a total falta de informação para mais de 85% da população terrena. Após 2012 100% terão acesso a todas as informações em tempo real, mas apenas um terço vai assimilar, o restante vai demorar três décadas para aceitar e viver as mudanças.
O petróleo não mais será o propulsor do desenvolvimento.
A energia mental vai ser disseminada a toda extensão terrena.
O homem paulatinamente vai aprender a usar até 25% da sua capacidade mental, hoje restrita a 10%.

PRINCIPAIS MUDANÇAS.

As crianças que irão nascer após 2012 terão uma única opção de tipo sanguíneo, O+.
Gradativamente haverá um desinteresse por religião, mas se fortalecerá o Cristianismo, pois um novo Cristo vai descer a terra.
Acontecerá a introdução da quarta lamina no D N A, responsável pela herança da memória genética, ou seja, as crianças vão nascer já com a inteligência que seus pais acumularam até o momento da fecundação.
E a mudança mais importante a abertura da consciência, aquela que alem de propiciar aos novos habitantes terrenos a herança da memória genética, traz em se bojo o entendimento geral sobre s leis divinas com um resumo básico das atribuições do ser humano.

Esta claro que no dia 22/,2/2012, um dia após o dia anunciado a terra amanhecerá totalmente igual a todos os dias anteriores, nada vai mudar radicalmente na topografia da terra, as mudanças serão primeiramente a nível interior dos humanos. Dezenas de profissões a partir daí vão se extinguir, e centenas de outras vão aparecer.

A grande preocupação dos lideres é quanto a alimentação para 7 bilhões de habitantes, após 2012 gradativamente vamos consumir menos alimentos até chegar a apenas um terço que consumimos hoje. Entendam não vamos passar fome, é que com a abertura o ser humano os poucos vai elevar seu padrão vibracional e vai deixar de consumir tantos alimentos sólidos.
Ao acessarmos esta condição estaremos sutilizando nossos corpos, ou seja, diminuindo a densidade dos mesmos estaremos nos projetando para a quarta dimensão onde o mental ultrapassa o físico.
Poderia eu me estender e falar sobre a “COSMOGENESIS DE 7137”, mas é muito cedo, vamos viver esta transição, 2012 é uma realidade palpável e todos nós vamos viver e sentir as mudanças.
Aqui vai uma dica para quem quiser passar por este processo transitório sem muito desconforto.

Três conselhos.
1- Investir na consciência ambiental.
2- Amar ao próximo como a si mesmo.
3-dar mais valos a essência que a matéria.

Caros amigos, quem acha isto um tremendo absurdo com certeza esta na turma que vai demorar mais do que três décadas para cair à ficha. No mais ainda nos resta um bom tempo para nos possibilitar o despertar.

VIDA LONGA A TODOS.

EDSON MILTON RIBEIRO PAES.

Foto de Graciele Gessner

A Gravidez. (Graciele_Gessner)







Não nego que nunca tenha pensado na questão de engravidar. Entretanto, meu plano de engravidar ficou como última opção na minha vida. Acho necessário um planejamento, não dá para querer engravidar e não pensar no futuro deste pequeno ser que fosse gerado. Depois, a gravidez nos traz algo bom. A alegria de gerar uma vida, a alegria de um descendente, a continuação da sua existência. Ainda não me senti segura o bastante para querer algo que exige tanta responsabilidade. Acho até que pais de primeira viagem nunca estarão preparados. A preparação acontece no ato, não tem curso capaz de nos preparar com as eventuais situações que a vida possa nos apresenta.

Também não adianta engravidar e depois não ter tempo para educar, estar ao lado do seu filho. Ou então, se arrepender de ter tido filho, pois isso não tem como reverter.

Dias atrás assisti uma cena que me arrepiei, a personagem disse, “quero ter um filho com você”. Foi um convite, um estímulo. Fazer até parece fácil, mas depois é que surgem os problemas. Obviamente que gerar filhos não é o problema, mas saber que precisará da sua presença todo momento é que compromete a sua vida, o seu lado profissional e o social. Liberdade e privacidade serão algo que não terá mais.

É preciso pensar muito, antes de qualquer ação. Caso a gravidez esteja em suas metas, prepare-se para isso. Para depois não se arrepender e às vezes até optar em interromper a gravidez. Pense!


05.02.2010

Escrito por Graciele Gessner.


*Se copiar, favor mencionar a devida autoria. Obrigada!

Foto de Metrílica

Me diz? Por que levastes o filho? (Reflexão)

#
#
#
#

Me diz? Por que levastes o filho?

Por quê?...

"Por quê? Por que não levas a miiiimmmmm!!!!"
Grita aos prantos, a mãe, no leito de morte!
daquele que carregou no ventre...
daquele que um dia foi seu rebento...
daquele que segurou um dia em teus braços...
daquele que a fez um dia, chorar de alegria...
daquele que alimentou de si!

choros e murmúrios...lamentações...
Por quê?
Por que levaste tão bela criança? ainda nos seu primeiro ano de vida?
sequer sabia o que sentia... pobre criaturinha,
choraste sob tortuosa dor,
sequer tinha conhecimento do que acontecia ao seu redor,
anjinho, não sabia das dores do mundo,

Me diz? Por que levastes o filho?

Deste tamanha sabedoria ao pai, progenitor...
O dom da medicina,
Por quê?
Por que infectaste o filho com um enigma... incurável?
quatro anos de vida! dois de sofrimentos...
por que o fizeste sofrer... e morrer nos braços de seu pai?
pai, que sob sombras e fantasmas perguntava-se, lamentava-se a todo momento.."o que fiz de errado?, porque não salvei meu filho?"

Por quê?

Me diz? Por que levastes os filhos?
Deste cinco filhos a esta mulher!
Por que o arrebatamento de dois? de forma tão sofrida!
doenças, incuráveis, tratadas em vão!
duas vezes!!! amputastes esta mulher!
por duas vezes!
Por que tanto sofrimento a estas criaturas?
um, na flor da idade! seis anos de vida...três de sofrimentos...
o outro, aos treze...após sofrer seis meses...
pragas, doenças incuráveis!!!

Me diz? Por que levastes o filho?
Este,orgulho dos pais! acabara de formar-se!
vida, sonhos! longo caminho!
arrebatado! fria e violentamente!
25 anos! tragédia! morte imediata...

Por que levastes os filhos?!
Para deixar na terra estas mulheres... mães despedaçadas!
corpos por instantes sem alma! corações dilacerados...
continuam suas vidas! mesmo que aleijadas!
Hoje, as que não são viúvas, estão divorciadas...
porque aqueles que foram "pais", daqueles arrebatados, não resistiram à dor!
abandonaram o "passado", esconderam-se em falsa alegria!
que sigam então as MÃES!
PORQUE NA DOR, OS FILHOS, SOMENTE A ELAS PERTENCEM!
lembranças...de alegrias...desde o útero...ao sentir um coração!
nascimento...choro de felicidade...
amor incondicional...
morte...dor...ETERNA SAUDADE...

NASCESTES?!
estás então entregues ao mundo...
boa sorte!
não poderás jamais, voltar ao ventre de sua mãe...

Reflexões by Metrílica + (em homenagem às minhas amigas CPR, MOLF, AR, NALM...mães)

Foto de Briyan

Mulherer

A Mulher

Gostaria de falar um pouco da Mulher. É este ser vivo que nasceu e ai cresceu amando a Deus, seus pais depois juntam o Amor de mãe, não importa quantas vezes, mas ela ama, em fim ama tudo e todos que julga ser capaz de amar.
Agora quero falar com exclusividade desta mulher que sou, mas na verdade nada sou, diante de tanto amor, que cheguei ao ponto de ter que morrer para que o mundo (isto mesmo o mundo inteiro) viesse, a saber, que morri por amar demais o que achei ser adequado para dedicar este sentimento tão profundo que julgo, aliás, tenho a certeza que é o mais verdadeiro amor que qualquer ser humano pode sentir em todo percurso ou ritmo de vida.
Meus queridos assessores da tecnologia avançada, não pense vocês que foi fácil passar por tantos caminhos recebendo criticas e por que não elogios também.
Porém tenho certeza que consegui mostrar através da minha sobrevivência que devemos pelo menos tentar, ou seja, construir um futuro melhor.
Que tenhamos muita Paz e Amor

Ass.: Mulheres

Páginas

Subscrever Pais

anadolu yakası escort

bursa escort görükle escort bayan

bursa escort görükle escort

güvenilir bahis siteleri canlı bahis siteleri kaçak iddaa siteleri kaçak iddaa kaçak bahis siteleri perabet

görükle escort bursa eskort bayanlar bursa eskort bursa vip escort bursa elit escort escort vip escort alanya escort bayan antalya escort bayan bodrum escort

alanya transfer
alanya transfer
bursa kanalizasyon açma