Sol

Foto de Henrique Fernandes

TÃO BONITA AO ACREDITAR

.
.
.
.

És tão bonita ao acreditar na minha mão aberta
E no quanto sentes o pulsar da emoção e desejo
Na palma que segura o sol que me faz crescer
De semente esquecida na lama da solidão
Até hoje árvore pomposa que sobressai adulta
Nesta floresta de coisas boas desvendadas
Na fúria alegre que pinta e repinta o meu céu
Em tons de azul que combinam com o teu sorrir
O teu sim de ser minha são asas de mim pássaro
Fénix nesta vontade de voar a tua imensidão
De abraços donos de carinho e senhores da vida
Que lado a lado colorimos com cor de ternura
Bebida de um arco-íris entre os nossos peitos
Deitados sobre uma esteira de certeza que baloiça
Com peso de ouro pelos milénios que precedem
O agora deste amor moldado em volta do teu nome
Baptizado nas utopias que absorves tão feliz
No meu jeito de homem e poeta que te ama e escreve
Um ser que te respeita e o profundo te entrega
Com verdade numa passadeira que te encaminha
Até mim em vésperas da eternidade de nós
Num olhar de mãos dadas e sorrisos entrelaçados
No calor de um nó que só nossas almas canalizam
Por canais que são metáforas sãs das rugas
Escavadas sem fim por loucas procuras do amor
Agora por nós encontrado com muito ainda dele
Por saciar ao jantar da nossa saborosa união

Foto de Carmen Lúcia

Resta mais o quê?

Agora...
Que desmascaramos enganos
a revirar nossos planos,
reescrevemos histórias,
antes manchadas, inglórias;
desvendamos mistérios
cruéis e austeros...
Reconstruímos castelos,
abrindo janelas
pra luz transpassar por elas
e a brisa do mar balançar as cortinas,
reconstituindo o belo
que jazia em meio às ruínas
e renasce agora
com o romper da aurora.

Agora...
que arquitetamos a alma,
aquietando-a da calma
que surge de nossa paz...
Aplanamos a terra,
facilitando o andar sobre ela.
Bendizemos o bem,
o que já foi e o que ainda vem...
Seqüestramos um sol
para nosso arrebol;
jogamos ao vento
palavras de desalento;
desatamos os nós.
Ficamos sós...
Nós...
Você e eu,
Eu e você...

Agora...
Resta mais o quê?

(Carmen Lúcia)

Foto de EDER TEODORO DE SOUZA

SOL E LUA

"" SOL E LUA,ASSIM É EU E VOCÊ,POIS NUNCA NOS ENCONTRAMOS MAS SEMPRE NOS AMAMOS,E QUANDO EU CHEGO VOCÊ PARTE E QUANDO EU PARTO VOCÊ CHEGA,É ASSIM NOSSA VIDA SEPARADOS PELO O DIA E A NOITE MAS SEMPRE COM ESPERANÇAS DO PROXIMO ECLIPSE CHEGAR PARA A GENTE PODER SE ENCONTRAR."""

Foto de Henrique Fernandes

INFINITO DA ALMA

.
.
.
.

Sou habitante de uma ilha
Que evoca as proporções da vida
Na celebração da beleza do teu corpo

Asilo-me no limiar do prazer
Sem erros de calculo no teu olhar
Que eleva a credibilidade de um pique
De emoções que escalo sorrindo ao sol
A razão de te amar

Liberto-me ao largo infinito da alma
Estonteando o horizonte de impossíveis
Que abraço entregue a ti no possível ser de ti

És o êxito da minha idade
O mito do meu Zodíaco
És o ícone que dá performance à minha cronologia
Na jornada para a liberdade de ser homem

É em ti que começa
A assimetria entre os astros e o meu destino
És a arte de uma nova vaga de crenças que testemunho
Em poses concebidas na soma de sensações confessadas
De verão quente nos teus lábios
Que dão pretexto à invasão de paixão em mim

Num nós que cresce sem fim

Foto de annytha

Afinal, o que sou para ti?

QUE SOU EU PARA TI?

Foi uma tarde de domingo, lembro ainda...
Nossos caminhos se cruzaram naquele final de tarde de domingo,onde o sol já parecia estar se preparando pra ir embora. Nossas vidas se aproximaram e a minha solidão se encontrou com a tua...
O tempo nunca nos aproximou carnalmente e, mesmo assim, eu nunca me senti distante de ti... Parecíamos estar sempre presente em corpo, espírito e alma. Era assim que eu sentia! Varávamos a noite conversando por telefone nos amando por palavras, pensamentos e fantasias... Parecíamos ter algo em comum... Queríamos estar sempre juntos e estivemos!
Mas entre ontem e hoje, algo nos separou e agora continuamos sozinhos!
Ontem eu parecia ser tudo em tua vida,
Hoje vejo que nada sou!
Ontem eu parecia ser a pessoa mais importante em tua vida,
Hohe tu me ignoras!
Ontem em ti, eu despertava desejos, querias comigo sempre estar...
Dizias querer-me ficar pra sempre, ao nos amarmos por inteiro sem ao menos juntos fisicamente estamos!!
Hoje, já nem saudade sou...
Ontem falaste das músicas que gostávamos, dos livros que líamos, dos poemas que eu te mandava...
Hoje, já nem sei se ao menos se tu os lê!
Ontem comigo tu sentias paz e alegria...
Hoje já não sou nem mais fantasia...
Ontem eu era uma fonte de ternura..
Hoje não passo de um poço vazio!
Ontem eu fazia parte dos teus sonhos...
Hoje sou apenas de mais um rio que passou em tua vida!
Afinal, o que sou para ti!..

Foto de ivete azambuja

IMPOSSIBILIDADE

Eram amarelas de sol,
Agora estão alagadas,
Pobres ruas da cidade, da alma,
Dos momentos de solidão!

Lentamente
Mornos minutos
Escoam-se...

Aperto o passo
Esbarro,
Peço desculpas,
Chego atrasada...

Tento fugir
Mas para onde?
A briga é minha. Tonta, é isso que sou,
Lutar contra os momentos de solidão,
Como se fosse fácil, como se fosse,

Como se fosse!

Ivo Portugal

Foto de ivete azambuja

CAOS DE AMOR

Amei-te tanto que perdi a noção do tempo,
Desejei-te tanto que só não fiz loucuras,
Porque já era loucura te amar tanto!

Coloquei o pé na estrada sem perceber que havia,
Pedras, poeira, pântanos...

E a tempestade veio e eu estava sem abrigo,
Numa estrada escura, lamacenta...

O silêncio da noite me atormentava.
Eu havia perdido a fé na vida!

Pense bem, pense em mim...

Sem estrada,
Sem sol,
Sem noção de tempo, de espaço,
Sem vida, sem cor,
Sem amor!

Pense bem, pense em mim.
Veja em que caos, sua ausência me deixou!

(Ivy Portugal)

Foto de ivete azambuja

GALERIA

E numa enorme galeria foram se transformando...
Cada um, que em seu tempo representou tanto!

Agora, são personagens de uma tela qualquer;

Sem moldura,
Sem colorido,
Sem arte;

Dessas que se encontram nos becos estreitos das cidades, à margem da passagem de gordos burgueses,
anônimas de sol a sol!

Ele,
Um outro,
E ainda outro.

Que agora não tem nome e nem endereço;
Mas um dia, já foram o ar que respirei!

Ivy Portugal

Foto de ivete azambuja

AUSÊNCIA

É como as tardes de inverno, ao norte da Irlanda
As noites,
Em que de saudades preciso morrer!

É assim,
Sem você,
A vida!

É sem sol,
Sem barulho de vento,
Canto de folhas,
Sem estrelas!

A vida,
É assim,
Sem você!

(Ivy Portugal)

Foto de CarmenCecilia

MEU AMOR

MEU AMOR

TU ÉS MEU AMOR
MEU DIA DE SOL E CALOR
EM QUE DESCONHEÇO DOR
MEU BÁLSAMO... MEU CLAMOR

MEU AMOR...
TU PERCORRES MEU CORPO
E EM MEU ESCOPO
TU FLUIS COMO ANTICORPO

FICO EM TORPOR
POIS TU TRANSCENDES
ACENDE-ME E REACENDE
A LUZ CANDEEIRA... FACEIRA

QUE TEU BEIJO DELICIA
E TUA VOZ AMACIA
COM ACORDES DE PAIXÃO
NESSAS NOITES DE VERÃO

EXTASIAM... FANTASIAM
NOSSAS SILUETAS
NUMA DANÇA PERFEITA
NO AR RAREFEITO

EM QUE ARFAMOS O PEITO
E O NOSSO ELO... AFETO!
DE AMOR REPLETO
DESEJOS SECRETOS

JURAS DE AMOR
OLHOS AMORNADOS
LÁBIOS UMEDECIDOS
SENTIDOS EMBEVECIDOS

VIOLAM... VIAJAM
NAVEGAM MARES
ENSEADAS... ENCOSTAS
TODOS OS LUGARES

PASSEIAM PELAS COSTAS...
POR LAVAS DE VULCÃO...
POR ENTRE FURACÕES...
NOS TEUS OLHOS DE RESSACA...

QUE ME CAÇAM...ABRAÇAM...
EMBARAÇAM... ENTRELAÇAM...
E NUM IR E VIR...DEIXAM –ME A SORRIR
E ASSIM OUTRO DIA VEM COLORIR...

CARMEN CECILIA
29/11/2008

Páginas

Subscrever Sol

anadolu yakası escort

bursa escort görükle escort bayan

bursa escort görükle escort

güvenilir bahis siteleri canlı bahis siteleri kaçak iddaa siteleri kaçak iddaa kaçak bahis siteleri perabet

görükle escort bursa eskort bayanlar bursa eskort bursa vip escort bursa elit escort escort vip escort alanya escort bayan antalya escort bayan bodrum escort

alanya transfer
alanya transfer
bursa kanalizasyon açma