Tremor

Foto de Gabrielaa

...

Outro dia se foi hoje,e em meu quarto só restam apenas lenços de papel.
Eu sento em minha cadeira e de repente olho para a cama,vejo o lençol no chão e os travesseiros jogados estão.
Foi ali que eu me concebi sua,eternamente sua.
Você agarrou em meus cabelos e num gozo extremo de paixão me fez jurar amor eterno.
Minhas lágrimas rolaram em uma face que hoje lavada é desconhecida.
Foi você com quem eu sonhei os primeiros gestos de amor,foi por você quem eu esperei,foi com você que eu vivi e é por você que agora estou apaixonada.
Seco minhas lágrimas que molham os meus lábios e o resto do meu corpo.
Os seus dedos estão no meu corpo e o seu cheiro está na minha pele.
Não consigo dormir,e quando fecho os olhos,apenas recordo o seu adeus.
Num tremor,pego uma bebida e revivo em minha memória o amor que foi feito dentro dessas quatro paredes.
Eu quero sair desse quarto,eu quero enxugar minhas lagrimas,mas só conseguirei quando eu deixar você partir das minhas lembranças.

Foto de Ana Rita Viegas

:'(

Deitada por entre os cobertores da cama
Entrego-me a devaneios do pensamento
A felicidade do teu olhar
Deixou-me o coração em mil pedaços
Queria gritar neste silencio abafado
Este tremor está a abalar-me
Já nada sei
Apaguei
Estou as escuras no meu caminho
Meu coração está doente
Não me deixes

Foto de onil

FALAR DO AMOR

PENSEI ESCREVER SOBRE O AMOR
COMO ELE NA NOSSA VIDA TEM VALOR
FALAR COMO ÁS VEZES É ATERRADOR
E NA NOSSA VIDA NOS CAUSA DOR
COMO ÁS VEZES SE VIVE COM ARDOR
E BRILHANTE SERVE DE ACENDEDOR
DE UMA CHAMA NO PEITO COM CALOR
COMO ÁS VEZES SE TORNA ABORRECEDOR
E AO MESMO TEMPO SE TORNA ENCANTADOR
COM ÁS VEZES QUASE NÃO TEM COR
E NOUTRO MOMENTO É TERNO E BICOLOR
COMO ÁS VEZES SE VIVE COM FULGOR
E OUTRAS SE FAZ POR FAVOR
ÁS VEZES É FEITO DE HUMOR
OUTRAS NA VIDA É DESTRUIDOR
ÁS VEZES VIVE-SE COMO ACTOR
OUTRAS FAZ-SE COMO ADMIRADOR
JÁ SE VIVEU DE MANHÃ NO ALVOR
E TANTAS VEZES NO MOMENTO DO SOL-PÔR
JÁ FOI POR VEZES COMOVEDOR
JÁ SERVIU PARA POESIA COMPOR
JÁ SE VIVEU COMO CONCILIADOR
E OFERECIDO COMO DE SANGUE UM DADOR
IMAGINEI-O COM GRANDE ESPLENDOR
MAS NALGUNS LADOS EU VI DESAMOR
JÁ O IMAGINEI EM ESTERTOR
E TAMBÉM EM GRANDE FUROR
JÁ SE VIVEU SEM QUALQUER PUDOR
E TAMBÉM COM ALGUM PAVOR
COLHE-SE QUASE COMO UMA FLÔR
DEVE-SE DEIXAR VOAR LIVRE COMO UM AÇOR
ELEVA-SE NO PEITO COMO UM ASCENSOR
E NO CORAÇÃO SE VIVE COM CLAMOR
PORQUE O AMOR ÁS VEZES É DEMOLIDOR
E DA CERTEZA DAS CORES NÃO É CONHECEDOR
PENSEI SER GRANDE COLECIONADOR
E O AMOR VIVER AVASSALADOR
MAS APENAS SOU UM POBRE COLECTOR
COM POUCO ESPAÇO PARA ARQUIVADOR
O AMOR É UM HISTORIADOR
E DE VIDAS UM INVASOR
ÁS VEZES É UM ILUMINADOR
E OUTRAS VEZES UM FALSIFICADOR
NA NOSSA VIDA PODE SER ABONADOR
E DE OUTRO CORAÇÃO UM ABRIDOR
PARA DE PAIXÃO SER UM COBRADOR
O AMOR PODE SER ASSOLADOR
E DE MIL DESEJOS O SONHADOR
O AMOR É UM GRANDE CALUNIADOR
E POR VEZES PEQUENO CHALACEADOR
O AMOR NA VIDA É COMO UM COMPOSITOR
MAS TAMBÉM PODE UMA VIDA DECOMPOR
O AMOR É UM SEMEADOR
E ONDE SEMEIA É TUDO TRICOLOR
O AMOR É COMO DA ARMA O PERCUTOR
QUE PICA O SONHO E É SEMPRE TENTADOR
ÁS VEZES NA VIDA É UM SIMULADOR
E NÃO SE COMPARA A UM TENOR
O AMOR NEM SEMPRE TEM SABOR
MAS VIVE-SE POR SER SEDUTOR
TAMBÉM ESTA É A VERDADE A SUPOR
O AMOR É SEMPRE INOVADOR
E DEIXA-NOS UM BEM-ESTAR INTERIOR
AO MESMO TEMPO É UM ISOLADOR
ÁS INJURIAS AOS RUMORES E AO RANCOR
O AMOR É UM TRANSMISSOR
DA PAIXÃO A QUE NOS FAZ EXPÔR
MAS A GRANDES TEMPORAIS SE SOBREPÔR
O AMOR É NOS CORAÇÕES UM NAVEGADOR
É COMO NO ALTO MAR UM CRUZADOR
PORQUE É LIVRE E NAVEGA SEM TEMOR
O AMOR É COMO UM TECEDOR
E A TEIA URDE SEM TREMOR
O AMOR É CONTROLADOR
E DE MIL EMOÇÕES DOMADOR
CONSEGUE DESDE IDADE JUNIOR
VIVER EMOÇÕES E PAIXÕES ATÉ SÉNIOR
O AMOR É UM ESTABILIZADOR
E NUNCA POR MAL UM TRAIDOR
O AMOR NÃO VIVE DE IMPUDOR
MAS SEMPRE SE MOSTRA REBATADOR
O AMOR NÃO PODE SER ESPECULADOR
E UMA POESIA DE PAIXÃO DESCOMPOR
O AMOR NÃO TEM TRADUTOR
E SEM FALAR CONSEGUE SER DELATOR
O AMOR NA VIDA É COMPENSADOR
PORQUE NOS ALEGRA COMO UM CANTADOR
NÃO QUERO TENTAR SER PROFESSOR
NEM TÃO POUCO PROVOCADOR
MAS SIM UM SIMPLES E MERO ESCRITOR
PARA O AMOR PENSEI UM LOUVOR
MAS QUE SIRVA DE REFLECTOR
Á MÁGUA QUE NÃO SE PODE TRANSPOR
PENSEI SOMENTE SER O AUTOR
DESTE POEMA QUE FALA DO AMOR
E DE TODA A PAIXÃO QUE É ELE O FUNDADOR

29/09/08
ONIL

Foto de Rakell Hering

Medo

Sinto medo...
Sou ser humano, sentir medo é normal.
Às vezes penso em arriscar tudo q tenho,
arriscar até minha vida se for preciso.
Más tenho medo...
Medo de perder o que tenho de mais precioso,
medo de perder o que faz parte de mim.
Não posso ficar sentada, olhando o relógio,
assistindo a pressa do ponteiro chegar ao doze
e formar um novo minuto perdido.
Não posso viver com medo...
Eu sou real, não estou aqui por acaso.
Tenho que ser forte, arriscar, mas sempre com precaução.
Pra nada ser em vão.
Tenho medo...
De ser decepcionada ou então pior...
Decepcionar alguém que amo.
Alguém que está no meu coração.
Como posso seguir em frente se...
Sou uma mortal covarde.
O medo me faz lembrar...
Angústia, tristeza, tremor, pavor e até lágrimas.
Tenho que lutar e ser forte para não perder
a incrível oportunidade que me foi dada
que é: VIVER.
Sigo em frente buscando minha coragem
em cada pedra no meu caminho.

Rakell Hering (05.08.2010)

Foto de Arnault L. D.

Mantenha-me vivo

Quero você, preciso
pois sem você, … nem sei...
Tudo voltaria a ser triste
Sem cor, motivo, sem riso
Com apenas uma lei
uma triste solidão que insisti,,,

Quero muito te amar
e afastar-me desta amargura
que vem me dizer que vai embora
e me faz temer e congelar
se for levas toda a ternura
e eu morrerei na mesma hora

Porque não sobrará vida
apenas existência e frio,
descrença e ausência.
Então não me deixe querida
ou retorno ao vazio
de uma não existência

Para ti mantenham-me vivo,
de seu amado me chame,
e sossegue este meu tremor
fazendo-o sem motivo...
Fale que me quer, me ame...
apenas me ame, meu amor

Foto de David--Ávila

Nosso Amor

Como pássaro ao voar
Como borboleta em uma flor
Como um sino ao soar
Admirável é nosso amor.

Como a luz do luar
Como o sol ao se pôr
Como a beleza do mar
Sublime é nosso amor.

Como o som de um istrumento
Como a terra em tremor
Como o soprar de um vento
Incrível é nosso amor.

Como a veracidade de um sentimento
Como a pureza de uma flor
Como uma viagem no tempo
Mágico é nosso amor.

Foto de Carlos Henrique Costa

Estímulos

O que é isto, que sinto assim dentro do peito?
Sem jeito, fico a me indagar, com tal temor,
Deste sufocante calor, gaguez, medo, tremor...
Dizem que é o amor! Será o amor perfeito?

Ainda imperfeito estar o meu coração, sujeito...
A se entregar, sem blá, blá, blá, a esse amor,
Feito tão somente, a envolver, com fulgor!
Clareza com certeza, meu coração será refeito:

Das loucas paixões, das doídas ilusões, da vida!
E cicatrizes das feridas, que o marcaram de dor.
Nesse desamor, o coração partido, nela sofrida.

Ele quer pulsar novamente, na sensação vivida,
Dos estímulos mentais, nesse nosso favor,
Num amor, que nasça pela existência adquirida.

Foto de DENISE SEVERGNINI

TU ME AMAS...SEM TALVEZ, EU TE AMO

Se tu tens um pouco
Não só uma centelha
Do meu sorriso,
Mas uma tempestade
Tens o melhor de mim
Que faz tua pele vermelha
Diante de ti. Sorrias!
Meu tornado de beijos te invade

Poeta, tu me amas...
Sem talvez, eu te amo

Se tu lês os meus versos
Escancaro meu dicionário
dedicados a ti,
Entre os mais valiosos dos meus poemas
recebo os teus tão delicados
És o brilhante do meu mostruário

Poeta, tu me amas...
Sem talvez, eu te amo

Se tu sentes saudades minhas,
De um jeito que só eu sei
deixo-te as lembranças
Cravo certezas em teu coração
das noites nossas
Beijos loucos e roucos sempre derramei
tão amorosas
Fantasias marcadas com paixão

Poeta, tu me amas...
Sem talvez, eu te amo

Se tu me vês em sonhos
A realidade transita em nossa cama
como dourados sóis
Sinto sua fome saciada com brios
toda noite adoro-te
Tremor quente que inunda nossa chama
como prateada lua...
O amor que esquenta nossos frios

Poeta, tu me amas...
Sem talvez, eu te amo

Denise Severgnini
Gilnei Nepomuceno

Foto de Paulo Gondim

Desolação

DESOLAÇÃO
Paulo Gondim
25/08/09

Relâmpago de fogo numa noite fria
Corta o céu num estrondo surdo
Num eco que se esvai e fica mudo
Num clarão intenso, imenso
Enche os bosques, as montanhas
Num tremor sinistro, esquisito
Que remove o íntimo das entranhas

E no furor da tempestade, o rasgo
Da pedra que rola do penhasco
Na corrente bruta, nefasta
De força incontida, sem medida
Que tudo à sua frente arrasta

No final das águas, o desprezo
De tudo o que foi vida e sucumbiu
À desmedida luta sem vitória
A desolação, visão inglória
Tudo virou lama, barro só
O orgulho debelou-se
E o homem volta ao pó

Foto de Joaninhavoa

Nosso Amor

*
Nosso Amor
*

Impossível esquecer! Maravilhoso
é sonhar
Esta realidade que nos leva
a delirar
Na mais pura agonia na mais louca arrítmia
minh`a dor
Faz parte do nosso amor!

Acorrentado sem algemas é tremor
apenas
Corações de prata de essências
exactas
E a tua dor de cal quando recolhe
à raíz
Fica à superfície por
um triz

Momento em que eu vejo
sentindo
Teu ritmo ser o mesmo que o meu
criador no tempo
Da fonte do desejo ascendente
d`emoção
Qu`no deserto ondula presente
em meu coração

Nem se esvanece nem se esquece
minh`a doce paixão
Obra do acaso! Água clara
sob dimensão

Joaninhavoa
(helenafarias)
18/07/2009

Páginas

Subscrever Tremor

anadolu yakası escort

bursa escort görükle escort bayan

bursa escort görükle escort

güvenilir bahis siteleri canlı bahis siteleri kaçak iddaa siteleri kaçak iddaa kaçak bahis siteleri perabet

görükle escort bursa eskort bayanlar bursa eskort bursa vip escort bursa elit escort escort vip escort alanya escort bayan antalya escort bayan bodrum escort

alanya transfer
alanya transfer
bursa kanalizasyon açma