Liberdade

Foto de Teresa Cordioli

EU SÓ SEI TE AMAR...

EU SÓ SEI TE AMAR...
Teresa Cordioli
*

EU SÓ SEI TE AMAR...

(Teresa Cordioli)

Abro a janela e vejo que o sol nasce,
É de manhã.
Os pássaros cantam um novo dia,
E voam o vôo da liberdade.
O sol brilha...e o tempo passa.
As flores desabrocham
Enfeitando todo o lugar.
Anoitece, a lua desponta no horizonte,
E as estrelas brilham.
E aqui meu coração ainda te espera...AMOR...
Nada, nem a natureza tão bela,
O ar,
O sol,
Os pássaros,
A lua,
As flores,
O vento,
As estrelas
Preenchem espaço que é teu em mim...
Anjo meu,
este espaço é só teu
Sei que estás em algum lugar
Me esperando.
Então "te aguardo em mim". Volta...
Vem me buscar...
A solidão dói em meu peito
Não tem outro jeito:
Eu só sei te amar...

Foto de Darsham

A vida do Pesadelo

De quando em vez, em momentos inesperados, carregados de significados surgem no meu pensamento pequenos pedaços da vida, vistos de diferentes vertentes e ocasiões, que me fazem pensar…
Pensar, analisar, questionar o nosso papel como seres humanos, individual e colectivamente neste mundo que nos foi dado, e que posteriormente e numa constante e frenética actividade se modifica ao nosso bel-prazer e à existência das nossas pseudo necessidades.
É-se mil pessoas numa só e ao mesmo tempo não se é ninguém.
Somos os catalisadores das nossas destruições…somos fúteis, e buscamos o prazer momentâneo sem nos preocuparmos com as futuras consequências, que se traduzem na devastação completa de tudo o que temos desde que nos entendemos por gente.
Foi-nos dada a possibilidade de podermos ter o direito de escolher, de ter sempre dois caminhos por onde seguir, sem nada ser imposto nem obrigado, mas com a consciência advertida de que existe um mau e um bom caminho, e que nos cabe a nós construir a nossa consciência, estruturando-a de acordo com a capacidade de distinguir o certo do errado. Esta capacidade traduz-se pelos valores, os nossos valores e que nos comprometemos a viver de acordo com eles, por serem comuns a todos e para que seja possível uma existência pacífica e um usufruto repartido, consciente e justo sobre tudo o que nos é dado sem ser pedido nada em troca: os nossos bens mais preciosos e que são determinantes para a continuidade da nossa existência, os nossos pontos de orientação que nos permitem perceber que a nossa liberdade acaba quando começa a do próximo.
Afirmo com toda a intensidade, que somos abençoados com pequenos privilégios que se estendem pelos nossos 5 sentidos e nos deixam extasiados…sensações únicas, momentos inigualáveis, visões que mais parecem alucinações, ilusões, sons que nos penetram a alma, deixando marcas em nós e ainda a capacidade de podermos esboçar um sorriso de felicidade quando, sem sequer precisar de olhar, sentimos que alguém querido veio até nós (eu sorrio só de pensar).
Somos seres dotados de extrema sensibilidade e inteligência e temos uma exclusividade que nos torna diferente de qualquer ser vivo que exista no mundo…podemos sentir o amor, sentimento tão sublime, que ninguém, em parte alguma o consegue descrever com precisão e exactidão. Sublinho, somos abençoados, 1, 2, 3 vezes, mil vezes por acordarmos para um novo amanhecer, em que abrimos a janela e nos deixamos lavar pela vida …
Verdade, somos acima de tudo ridículos por ter tudo e passarmos a vida acreditar e a lamuriar que nada se tem, destruindo assim, gradualmente o que na nossa cegueira de querer sempre mais, não vemos, ou vemos e ignoramos, já que é essa a nossa natureza, desvalorizar coisas importantes…
Por vezes temos rasgos de sanidade e prometemo-nos a nós próprios que vamos modificar a nossa atitude perante a vida e os outros, mas depressa nos esquecemos, e promessas são levadas pelo vento…
Vivemos numa guerra constante, connosco e com os demais, pelas mais diversas razões, de uma forma continuada e impensada, porque agimos através de ímpetos, que não procuramos controlar, de impulsos que se assemelham aos dos animais, como se todo o mundo fosse uma selva.
Construímos muros em cima de histórias, colocamos pedras sobre o ar que respiramos, valorizamos o mau em detrimento do bom, por o vivificarmos e vivenciarmos constantemente sem dar espaço para a alegria entrar…nós sufocamos a alegria e o bom senso…
Representamos na maior longa-metragem alguma vez feita, numa constante troca de papéis, e nunca acabamos por perceber qual é realmente o nosso. Em vez de nos regermos pelos nossos supostos valores, estamos mais preocupados em agradar este ou aquele, pensando o que poderemos obter dali. Vivemos na era da hipocrisia. Estamos sempre prontos a apontar o dedo, a julgar, como se nós próprios fossemos o modelo inquestionável de perfeição. Representamos o chefe sisudo, de mal com a vida, porque já não ganha tanto como ganhava com o negócio; a colaboradora, que desconhece o simples significado de sorrir, e mostra claramente que está ali a fazer um frete; o médico que nos passa a receita sem sequer olhar para nós; a senhora reformada que passa as tardes no café, falando da vida de toda a gente, criticando e apontando o dedo; a proprietária do pronto-a-vestir, que nos diz que a roupa nos assenta como uma luva, quando nos vemos ao espelho e nos assemelhamos a algo parecido com um ET; o senhor que vende peixe no mercado, e que afirma estar fresquinho, quando o peixe já está completamente vermelho de tanto gelo que levou em cima para parecer “fresquinho”; o político que faz promessas que nunca se virão a cumprir; a professora que está mais preocupada em que os alunos façam tudo certinho e em silêncio, do que propriamente em ensinar, orientar e formar futuros cidadãos; o polícia que está mais preocupado em caçar multas do que velar pela segurança da comunidade; a eterna mãe preocupada e sofredora, que vive num constante receio no que diz respeito ao caminho que os seus filhos irão seguir e que faz disso uma obsessão; o pai que sai do trabalho, cansado e que em vez de ir para casa, segue para o café, onde bebe cerveja atrás de cerveja, até que lhe vão buscar ou até ao fecho do café e que quando vai para casa culpa a mulher por todos os seus infortúnios; o (a) filho (a) certinho (a) que segue à risca tudo o que lhe é incutido no seu seio familiar e que não constitui problemas em contraste com o (a) filho(a) despreocupado(a), que quer curtir e vida, sem perder tempo com coisas que não interessam, procurando sensações cada vez mais arrebatadoras, fortes e loucas, porque é nelas que conseguem agarrar, ainda que efemeramente estados de completa euforia que acreditam conter o segredo milagroso para uma vida plena, e principalmente sem tristeza; a menina gordinha, que na escola é ignorada e gozada pelos seus colegas, em contraste com a menina popular, com quem todos querem brincar; a eterna sonhadora que acredita que a vida é um sonho construído em cima de um castelo de areia; o casal, que cheio de dívidas mal consegue dormir e discute a toda a hora questionando-se sobre como a vida de ambos teve aquele rumo…
Os ricos…os pobres… os arrogantes…os educados…os maus…os bons…os egoístas…os altruístas…os sensíveis…os insensíveis…eu…tu…os outros…nós…
Somos uma mescla de matéria mexida e remexida, produto de nós mesmos e dos nossos ardis, onde a genuinidade se extinguiu…
Vivemos assentes numa liberdade ilusória, mascarada…vivemos mais presos que um detido por homicídio. Nós construímos as nossas próprias barras de ferro, fechamo-nos dentro de algemas e jogamos a chave fora.
E a simplicidade? E a alegria de estar vivo e sorrir sem ser preciso ter um motivo? E a partilha? E a vida, só por ser vida e vivida?
Só existe esta e enquanto não tivermos a plena consciência desse facto e que também passa muito depressa vamos cavando lentamente a nossa própria sepultura e acabamos por ser autores, em parte da nossa passagem para outro mundo que não este.
Sonho e anseio por um dia em que todos nós vamos acordar e perceber que não somos personagens de um pesadelo constante e irreversível, mas sim de uma vida que teimamos transformar nesse pesadelo que já pensamos viver…
Vamos então todos juntos acordar num grito de esperança??? Um dia…um dia, quem sabe…

Foto de Logan Apaixonado

Quem é o Poeta ???

Acredito na solitária existência... Acredito na vivência plena... Acredito na liberdade, pautada na índole benéfica do ser-humano... Acredito no entorpecimento dos sentidos baseado na abundância de sentimentos que inundam nossa alma... Acredito na vida como prova cabal da existência de Deus... Acredito no amor, com todas as suas mazelas e todo o seu êxtase... Acredito na beleza natural... Acredito no plano espiritual... Acredito naquela coisa chmada PAZ... Acredito em mim, pois sou fogo, agua, terra, ar e espírito... Acredito que sou feliz, porque existo, sou e estou apaixonado... Acredito no amor, pois vivo disso... Acredito que você não entendeu metade do que eu disse, porque de minha alma entendo eu...

Foto de ivaneti

A Mala

A Mala...

Hoje descobri que tenho em mãos a chave da minha direção,

do meu destino, do meu trajeto, estou cansada desta caminhada;

desta mala!

Resolvi fazer esta viagem a alguns anos atrás, peguei minha bagagem!
Com sentimentos vivos aflorando minha vida, cheia de esperança...
coloquei meus ideais, meus sonhos e sai carregando no ombro esse enorme peso,
ao longo do caminho percebi os calos deixados em minhas mãos.
Desta coluna envergada pelo peso, das lagrimas de dor... derramadas pela alma!
Tudo foram se perdendo pelo caminho... minhas forças já não era a mesma...
Precisava tirar um pouco do peso, ao abrir a mala pra jogar fora parte daquilo,
que me sufocava... o fracasso do meu casamento, os sonhos desfeitos no chão!
E naquela mala estavam apenas ilusões, onde fui à tristeza, a dor, o desamor!
Perdi a inocência da adolescência... onde a única coisa que queria era viver meu
conto de fada... ser a princesa amada!
Quantos desencantos! Fui assaltada nesta estrada sem fim,
descobri um pouco tarde mais não tão tarde para ser feliz!
E hoje, sei que eu preciso gostar de mim mesma,
que sou um ser feito de horizontes e liberdade...
Só preciso buscar um novo caminho ilimitado...
onde eu possa vivenciar um novo amor,
dividir a responsabilidade com meu novo parceiro...
que ele seja meu companheiro e cavalheiro...
Que possamos juntos carregar nossa mala cheia de amor,
onde de igual para igual seguremos juntos a alça do nosso destino!
e possa algum dia esquecer toda essa vida triste que passei...
ao lado de quem nunca mereceu o meu amor!
Ivaneti

Foto de Rozeli Mesquita - Sensualle

A,B,C....Z e ponto final

A mo-te. Precisa mais?
B eijo- te ...
C alo teus desejos carnais
D escobrir que sempre quer mais
E u repito a dose e
F aço amor contigo
G ozas ...
H omem de apetite aguçado
I nstinto animal, feroz
J a me destes a liberdade...
L iberdade por ter seu corpo e pela
M ulher que sou na sua cama
N ao te nego amor
O sexo pelo sexo
P razer pelo prazer...
Q uero teu corpo percorrer
R evigorar meu querer
S er lasciva e perder a compostura
T otalmente nua
U nicamente tua
V enha...estou exposta. Eis o
X da questão:
Z im...ou seria fim ?

Foto de Salome

O Poeta

.
.
.
.

Hoje, depois de tantos dias e momentos,
Lindo e sensível poeta repleto de magia,
Vi através dum sonho seus lindos versos
E sua mão escrevendo mais uma poesia.

Sabe que sinto saudades desses poemas
Que sempre souberam tanto me captivar
E me levaram a amar, a sentir e a viajar
No confim de labirintos e sonhos sem fim

Nunca cheguei a lhe falar e a confessar,
Mas você foi a inspiração que me levou
A ter a força e a liberdade de escrever,
Doce poeta que hoje só posso agradecer

Na verdade, sinto falta dos seus escritos
Que transcendiam emoções nuas e cruas,
Rótulos dos ventos, transições de ciclos,
Realidade que me inspirou à sensibilidade

Você me abriu a porta da fiél inspiração,
Entre os seus labirintos e suas maresias,
Você me levou a escrever em alucinação,
Tinta derramada que hoje virou poesia...

Caro poeta, ainda sinto a sua presença,
E ainda recordo seus versos e, o penso,
Sentimentos diversos, eterna lembrança
Que hoje ainda inspira e é pleno silêncio

*****************************************************

"Esta é uma dedicatória a um maravilhoso poeta que tive o prazer de conhecer aqui no site dos poemas mas que infelizmente já não se encontra para nos homenagear com seus sublimes escritos... O poeta que me inspirou a escrever e que sempre com suas palavras, me deu a coragem de escrever mais, não somente sobre sentimentos e sobre o amor mas tambem sobre as desigualdades deste mundo, soltando a minha alma a expôr a ilusão que por vezes não vemos por sermos demasiados cegos ou não termos a coragem de ver e de falar... Obrigado!"

Salomé (copyrights/Aug.2008 to KM)

Foto de Carmen Lúcia

Pátria amada!

Ah...Quisera eu trancar a voz ...Silenciar!
Não ter no sangue o arrojo... e me calar...
Acovardar-me às injustiças que poluem o ar,
desencantando a vida, desativando o verbo amar.
Mas me ficou de herança esse impulso que aflora
de rebelar, ter esperança, a toda hora...Agora!
Reativando o brado que um dia foi bradado
e no entanto jaz em terra que ainda chora.

Grito incontido, potente qual alarido,
lamúria triste de um povo sofrido...
Sem encontrar um eco e nada transformar...
E a lei do mais forte é a que se faz vingar...
Lágrima furtiva que rola condoída
como a pedir desculpa à pátria tão querida,
que em berço esplêndido privou de se deitar...
Tão linda e altaneira...injuriada e ultrajada,
onde o cantar do sabiá é um pátrio lamento
e as verdes palmeiras se curvam à voz do vento...

O que fazer senão extravasar o peito
e arrancar palavras que livres circulem
(já que o livre-arbítrio é poder aceito...)
em versos e poemas, mágoas que se difundem
bradando a honestidade em gesto varonil,
país de liberdade de um povo servil!

(Carmen Lúcia)

Foto de Rosinéri

VOU ME LIBERTAR

Cresci numa cidade pequena
E quando a chuva caia
Eu olhava pela janela
Sonhando com o que poderia ser
E se eu terminasse feliz, eu rezava
Eu poderia me libertar
Vou abrir as asas e aprender a voar
Fazer o que for preciso para tocar o céu
Eu vou fazer um desejo
tentar a sorte
mudar e me libertar
Sair da escuridão para o sol
Mas não esquecerei todos os que amei
Vou assumir o risco e tentar a sorte
mudar e me libertar de vez
Predios com mil andares
repletos de portas giratórias
Talvez eu não saiba para onde me levarão
Tenho de continuar em frente
Voar, abrir minhas asas rumo a liberdade
Aprender a voar no infinito
Apesar de não ser fácil me despedir de você
tenho de me arriscar
tentar, mudar, me libertar.
Mas não vou esquecer o lugar de onde eu vim.

Foto de Carmen Lúcia

"É"...(de Gonzaguinha, com minhas considerações)...rs.

11/07/2004 15:24

É.
(Gonzaguinha)

É...
A gente quer valer o nosso amor,

(Brasil:Ame-o ou Deixe-o!Mesmo amando-o, muitos o deixam em busca de uma vida digna).

A gente quer valer nosso suor,

(Nosso suor, que enriquece cada vez mais a Classe A).

A gente quer valer o nosso humor,
(Mesmo assim fazemos piadas de nossas tristezas.Brasileiro é bem humorado).

A gente quer do bom e do melhor...

(Grande utopia:querer do bom e do melhor!Só para os peixes grandes).

A gente quer carinho e atenção,
A gente quer calor no coração,

(Mesmo não tendo esse carinho, esse calor, essa atenção, o brasileiro é carinhoso, caloroso, povo de sentimentos nobres.Ops:Os menos afortunados!!!Porém há excessões na regra).

A gente quer suar mas de prazer,

(Com a mesma intensidade com que sofre, também ama, sente tesão, paixão).

A gente quer é ter muita saúde,

(Saúde:O maior desrespeito que há com nosso povo, que morre em filas imensas do SUS).

A gente quer viver a liberdade,

(Sim,vivemos numa democracia:falamos, reivindicamos, brigamos, gritamos, indignamo-nos, protestamos, manifestamos nossa decepção, damos $$ à mídia...E eles fingem que escutam...rs).

A gente quer viver felicidade.

(Quem sabe um dia?????)

É...
A gente não tem cara de panaca,

(A gente "tem"cara de panaca;a gente é panaca sim!!!)

A gente não tem jeito de babaca,

(Como não, se deixamos chegar no ponto em que está???)

A gente não está com a bunda exposta na janela
Pra passar a mão nela.

(Discordo:A gente está com a bunda exposta para que a grande massa do poder use e abuse dela.)

É...
A gente quer viver pleno direito,

(Mas por enquanto nosso direito é dizer "SIM"às injustiças, à fome zero???, ao desemprego, à violência, à corrupção...etc)

A gente quer viver todo respeito,
A gente quer viver uma nação...

(Nação:agrupamento político, onde os membros respeitam instituições compartidas:leis, constituições, governo.?????)

A gente quer é ser um cidadão...

(Ser um cidadão é ter como prioridade a "Educação", princípio básico, que é o alicerce do país, tendo direitos e deveres, saber como exercê-los e cumprí-los na hora exata.)

A gente quer viver uma nação!
(Sim...é isso que a gente quer!!!)

Mas tenho a certeza de que no coração de cada brasileiro, mora a "ESPERANÇA" de que ainda seremos um povo feliz...

E seu grande sonho, Gonzaguinha, será enfim concretizado.

_ Carmen Lúcia_

Foto de carlos alberto soares

A FLOR QUE CULTIVO

EU NÃO QUERO ESTAR COM ELA
SIMPLESMENTE POR QUE É BELA,
EMBORA SEJA A BELEZA O QUE ME ATRAIU,
HÁ TANTOS ATRIBUTOS, QUE NINGUÉM MAIS VIU.

SUA LIBERDADE ME CONVIDA,
SUAS CURVAS ME EMBRIAGAM,
SEU OLHAR ME ENFEITIÇA,
ASSIM SE FORMA MINHA COBIÇA.

SE A VEJO TRISTE DÁ VONTADE DE FALAR
E QUANDO FALO DE ABRAÇAR,
SE ABRAÇO DE BEIJAR,
SE BEIJAR...

JÁ ME DISSE QUE A VEJO MELHOR DO QUE É
MAS PINTEI SEU RETRATO DE MUSA E AMIGA
COM CORES BEM VIVAS E PAISAGENS FLORIDAS,
NO JARDIM QUE CULTIVO MINHA FLOR É ASSIM.

MAS VENHA LOGO, É MEU APELO,
BOM JARDINEIRO QUE SOU,
NÃO TENHO MEDO DE ESPINHO.
MEXO NELES COM JEITINHO.

MAS SE VIER ROSA MACHUCADA, DESPETALADA,
EU LHE CUIDO COM CARINHO,
COMO AMIGO LHE ADUBO,
ATÉ VE-LÁ FLORESCER.

PODE SER QUE DEPOIS DE ROSA BELA,
OUTRO QUEIRA LHE COLHER,
JARDINEIROS SÃO ASSIM QUEREM É VER BELEZA,
MELHOR FLOR LINDA EM JARDIM ALHEIO,
QUE FLOR QUE VAI MURCHANDO EM MINHA JARRA.

PLANTEI UMA SEMENTE,
QUE GERMINOU E ESTÁ CRESCENDO,
VOCÊ PODE ARRANCAR OU PODAR,
MAS SE DEIXAR FLORESCER, VAI GOSTAR.

Páginas

Subscrever Liberdade

anadolu yakası escort

bursa escort görükle escort bayan

bursa escort görükle escort

güvenilir bahis siteleri canlı bahis siteleri kaçak iddaa siteleri kaçak iddaa kaçak bahis siteleri perabet

görükle escort bursa eskort bayanlar bursa eskort bursa vip escort bursa elit escort escort vip escort alanya escort bayan antalya escort bayan bodrum escort

alanya transfer
alanya transfer
bursa kanalizasyon açma